Στο μάθημα των Θρησκευτικών και μέσα στο πλαίσιο της ανεξιθρησκείας και της ανοχής του άλλου, η κοινότητα της τάξης ασχολείται με τη θρησκεία του Ισλάμ. Οι μαθητές/ριες χωρίζονται σε ομάδες και αναζητούν πληροφορίες στο διαδίκτυο. Μια ομάδα συλλέγει πληροφορίες για το Τζαμί ή το Τέμενος όπως λέγεται ο χώρος λατρείας των Μουσουλμάνων και βρίσκουν ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στα Τζαμιά και στις χριστιανικές εκκλησίες. Η δεύτερη ομάδα βρίσκει πληροφορίες για τον Αλλάχ, το μοναδικό Θεό στον οποίο πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι και για τον προφήτη του το Μωάμεθ. Η τρίτη ομάδα φέρνει πληροφορίες για το Κοράνι, το Ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων. Η τέταρτη ομάδα βρίσκει κοινές ρήσεις, με πρόθεση το καλό της ανθρωπότητας, ανάμεσα σε όλες τις θρησκείες. Η πέμπτη ομάδα βρίσκει πληροφορίες για τη Μέκκα και απαντά στο ερώτημα: γιατί οι Μουσουλμάνοι προσεύχονται κοιτώντας προς τη Μέκκα και επίσης τα Τζαμιά χτίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση. Με αφορμή το έργο με θέμα την επίσκεψη του Σουλτάνου στο Τζαμί για να προσευχηθεί, γίνεται αναφορά στον ίδιο το Σουλτάνο που παρά την εξουσία του, τηρεί το εθιμοτυπικό και έχει την ανάγκη να πάει να προσευχηθεί. Επικεντρώνονται στην έκφρασή του, η οποία αποτυπώνει τις έγνοιες που έχει και την ανάγκη του για προσευχή. Γίνεται συζήτηση στην ολομέλεια για την προαιώνια ανάγκη των ανθρώπων για προσευχή, για τη δύναμη και την προστασία που πηγάζει από την προσευχή, ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική επιφάνεια των ανθρώπων. Στο μάθημα της Γλώσσας οι ομάδες των μαθητών συζητούν μεταξύ τους και καταγράφουν σκέψεις για τη δύναμη της προσευχής. Στο μάθημα της Γεωγραφίας, ο/η εκπαιδευτικός βρίσκει και καταγράφει χώρες που πιστεύουν στο Ισλάμ και στη συνέχεια οι εκπαιδευόμενοι/ες τις επισημαίνουν στο χάρτη ή στο Google Earth. Στο μάθημα της Ιστορίας γίνεται αναφορά στο αξίωμα του Σουλτάνου και στη σχέση του με του Γενίτσαρους, οι οποίοι τιμητικά και ουσιαστικά τον συνοδεύουν στο Τζαμί, με δεδομένο ότι και οι ίδιοι έγιναν Μουσουλμάνοι. Οι Γενίτσαροι, ήταν τα επίλεκτα σώματα στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι αρχικά αποτελούσαν ένα είδος πολεμικής μηχανής των Σουλτάνων, αργότερα όμως εξελίχτηκαν σε παραστρατιωτικό κέντρο εξουσίας, που κάποιες φορές τάχτηκε κατά των Σουλτάνων. Η συζήτηση κατευθύνεται στις απειλές και στους κινδύνους που χρειαζόταν να αντιμετωπίσει ο Σουλτάνος και γενικότερα στη μοναξιά της κορυφής, όπως συχνά αποκαλείται η εξουσία.