Στο μάθημα της αρχαίας Ιστορίας η εικόνα μπορεί να αποτελέσει συμπληρωματικό υλικό για τη διδακαλία της τέχνης του 5ου αι. π.Χ., ειδικότερα στην ενότητα που αναφέρεται στον Παρθενώνα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί πριν από μια προγραμματισμένη επίσκεψη στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, όπου εκτίθεται μέρος της ζωφόρου του Παρθενώνα (50 μέτρα από τα 160, καθώς 80 μ. βρίσκονται στο βρετανικό Μουσείο και τα υπόλοιπα 30 έχουν χαθεί). Προτείνεται να προβληθεί στους μαθητές και το πρωτότυπο της ζωφόρου που αντιστοιχεί στην εικόνα, καθώς και άλλα μέρη της. Είναι πλήρως κατατοπιστική, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και εύχρηστη η εφαρμογή της ιστοσελίδας που έχει αναπτυχθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, η οποία είναι αφιερωμένη στη ζωφόρο του Παρθενώνα (parthenonfrieze). Εκεί υπάρχει σε ψηφιακή μορφή ολόκληρη η σωζόμενη ζωφόρος, με λεπτομερείς περιγραφές, και πλούσιο πληροφοριακό υλικό για τη ζωφόρο και τον Παρθενώνα γενικότερα. Ο διδάσκων μπορεί να εστιάσει: α) στην πραγματικά θαυμαστή σύλληψη του σχεδίου (επειδή ο Φειδίας είχε δεδομένο ύψος μέσα στο οποίο έπρεπε να χωρέσουν οι μορφές, ο ίδιος και οι άλλοι καλλιτέχνες έπρεπε να τις αποδώσουν σε διάφορα μεγέθη και στάσεις. Έτσι, άλλες μορφές είναι όρθιες, άλλες σκυφτές, άλλες ιππεύουν, κ.ο.κ.) β) στα χαρακτηριστικά της κλασικής τέχνης που είναι εμφανή στην εικόνα: έντονη κίνηση, έμφαση στη λεπτομέρεια, εξιδανίκευση του ανθρώπινου σώματος, αρμονία στις αναλογίες γ) στο υψηλό επίπεδο τέχνης και τεχνικής που είχαν κατακτήσει οι γλύπτες της εποχής, προκειμένου να αποτυπώσουν τέτοιες λεπτομέρειες στο μάρμαρο και δ) στο φαινόμενο του "ακρωτηριασμού" της ζωφόρου και των έργων τέχνης γενικότερα και στις διάφορες διαστάσεις που αυτό έχει (ηθικές, αισθητικές, κ.λπ.)