Στην εικόνα απεικονίζεται η Παναγία, μετωπικά, κρατώντας στην αγκαλιά της με το αριστερό χέρι το μικρό Χριστό, ενώ το δεξί χέρι βρίσκεται μπροστά στο στήθος, σε δέηση. Φιλοτεχνήθηκε τον 17ο αιώνα από τον Κρητικό ζωγράφο Λαμπάρδη Μανολίτζη, και σήμερα βρίσκεται στο Βυζαντινό μουσείο της Ζακύνθου. Η τέχνη του Μανολίτζη χαρακτηρίζεται από επιστροφή σε παλαιότερα βυζαντινά πρότυπα, γεγονός που ίσως οφείλεται σε συνειδητή αντίδραση του καλλιτέχνη απέναντι στις νεωτεριστικές τάσεις που εμφανίστηκαν στα έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού και του Γεωργίου Κλότζα, ζωγράφων της προηγούμενης γενιάς. Ο εικονογραφικός τύπος της ‘Θεοτόκου Οδηγήτριας’ δηλαδή της Παναγίας που δείχνει τον δρόμο στον πιστό, αποτελεί το θέμα της πρώτης εικόνας της Εκκλησίας που σύμφωνα με την παράδοση λέγεται ότι την φιλοτέχνησε ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Λουκάς, παρουσία της Παναγίας, και η οποία αφού την δέχτηκε με μεγάλη χαρά, την ευλόγησε λέγοντας: «Ἡ χάρις τοῦ παρ’ ἐμοῦ τεχθέντος εἴη μετ’ αὐτῆς».