ΙΣΤΟΡΙΑ: Α) Μοιράζουμε στους μαθητές μας φυλλάδια όπου περιγράφονται αναλυτικά τα μέρη ενός αρχαίου ναού: κρηπίδα, στυλοβάτης, (βάση), κίονας, κιονόκρανο, επιστύλιο,τρίγλυφα, μετώπες, (ζωφόρος), γείσο, αέτωμα. Ζητάμε από τους μαθητές μας να εντοπίσουν αυτά τα μέρη στη φωτογραφία. Στη συνέχεια ζωγραφίζουν τον δικό τους ναό χρησιμοποιώντας όσα περισσότερα θυμούνται. Β) Ψάχνουμε στο διαδίκτυο πληροφορίες για τον Παρθενώνα και προσπαθούμε να τον ανασυνθέσουμε νοητά με τρισδιάστατες αναπαραστάσεις του ή βίντεο. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και βλέπουμε τι κρύβεται πίσω από τα ερείπια. Εντοπίζουμε τις "οπτικές εκλεπτύνσεις" του Παρθενώνα. Συνειδητοποιούμε επίσης πόσο σημαντικό και δύσκολο είναι το έργο της αναστήλωσης. Γ) Χρησιμοποιούμε τη φωτογραφία ως τεκμήριο για μεταβολές που σημειώθηκαν στο μνημείο από την χρονολογία αυτή (1923) και ύστερα. Η δυτική ζωφόρος, την οποία διακρίνουμε, είναι το τελευταίο τμήμα της ζωφόρου που έμενε στη θέση του επάνω στον ναό, σε μήκος είκοσι περίπου μέτρων. Έμενε εκεί μέχρι το 1993! H ταχεία διάβρωση του μαρμάρου στο ύπαιθρο και στη βροχή για αιώνες έκανε απολύτως αναγκαία την αποσυναρμολόγηση και τη μεταφορά του στο Μουσείο Ακροπόλεως. Εξάλλου, τονίζουμε ότι η ζωφόρος παρέμενε άθικτη στη θέση της για πολλά χρόνια κατά την αρχαιότητα. Κατά τη μετατροπή του μεγάλου ναού σε εκκλησία, πιθανότατα στο διάστημα 450- 500 μX, το κεντρικό τμήμα του ανατολικού αετώματος και τμήμα της ζωφόρου της ανατολικής πλευράς αφαιρέθηκαν. Το 1674 ο ζωγράφος Jacques Carrey σχεδιάζει με μεγάλη ακρίβεια τα γλυπτά της. Από τα σχέδιά του σώθηκαν σήμερα τμήματα της ζωφόρου, λίγο πριν τη μεγαλύτερη καταστροφή στον Παρθενώνα που έγινε 13 χρόνια αργότερα, το 1687, κατά τον Bενετοτουρκικό πόλεμο, όταν ο F. Morosini τον βομβάρδισε. Από την έκρηξη που έγινε τότε καταστράφηκε μεγάλο μέρος της ζωφόρου με ανεπανόρθωτες ζημιές. Τέλος, αναφερόμαστε στα Eλγίνεια μάρμαρα (80 μέτρα της ζωφόρου! στο Βρετανικό Μουσείο). ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: Οι μαθητές, αφού κατανοήσουν ότι τα γλυπτά της δυτικής ζωφόρου είναι μέρος του «όλου», δηλαδή μιας ιστορίας που έχει αρχή, μέση και τέλος, ασκούνται στην αφήγηση (αλλά και την περιγραφή π.χ. των ιππέων). Αφού αναζητήσουν στο διαδίκτυο την εξαιρετική ιστοσελίδα για τη ζωφόρο του Παρθενώνα [περιέχει και πολλά παιχνίδια] που αναπτύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, μπορούν και οι ίδιοι να αφηγηθούν την «Πομπή των Παναθηναίων» ή μια πολύ πιο τραγική ιστορία, τη θυσία της κόρης του Ερεχθέα, που προτείνει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Τζόαν Κόνελυ. Τέλος, εντοπίζουν την ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσα στα θέματα που απεικονίζονται στις ζωφόρους, τα αετώματα και τις μετώπες των αρχαίων ναών και στην αγιογράφηση των βυζαντινών ναών ως προς την ανάγκη του ανθρώπου να αφηγηθεί (βλ. ψηφιδωτά της Μονής της «Χώρας») ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Μελέτη της φωτογραφίας αυτής του Παρθενώνα αλλά και άλλων φωτογραφιών αρχαίων ναών από τις οποίες εξάγονται συμπεράσματα για βασικές αρχές της τέχνης της φωτογραφικής σύνθεσης.