Διδακτικός σκοπός του μαθησιακού αντικειμένου είναι να χρησιμοποιηθεί από τον διδάσκοντα, τον ερευνητή ή τον δημιουργό, προκειμένου, θέτοντας τα κατάλληλα ιστορικά «ερωτήματα» να προβεί σε πρωτότυπες δημιουργίες και έγκυρες ιστορικές ερμηνείες. Ειδικότερα, αναφορικά με τη διδακτική του χρήση, ο διδάσκων μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως άμεση ιστορική πηγή κυρίως για τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα (1900-1920) και τις πολιτικές εξελίξεις στην ελληνική πολιτική σκηνή από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως τη μικρασιατική καταστροφή (1922). Κορυφαία πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά γεγονότα γεγονότα μπορούν να διερευνηθούν και να συζητηθούν μέσα από ομαδοσυνεργατικές-ανακαλυπτικές-μαιευτικές διδακτικές επιλογές. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, το κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου (1909) και η εμφάνιση του Ελευθέριου Βενιζέλου στην ελλαδική πολιτική σκηνή, οι βαλκανικοί πόλεμοι (1912-1913) και η πρώτη φάση της σύγκρουσης του διαδόχου Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό, η έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914) και η στάση της Ελλάδας, η κωνσταντινική «ουδετερότητα» και η βενιζελική επιλογή• η πόλωση και σύγκρουση ανάμεσα στο Παλάτι και τον πρωθυπουργό που οδήγησαν τη χώρα στον Διχασμό (1915), ο «βενιζελισμός» και η Μεγάλη Ιδέα, οι κονωνικές και πολιτικές πραγματικότητες που κρυσταλλώθηκαν την περίοδο αυτή σε συνάφεια με τον ρόλο και τη στάση των δύο ισχυρών προσωπικοτήτων, του Ελ. Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, το κίνημα της Εθνικής Άμυνας (1916), το «κράτος της Θεσσαλονίκης» και το «κράτος των Αθηνών», η βίαιη επέμβαση των Συμμάχων• η είσοδος της Ελλάδας στον Πόλεμο (1917) και η απομάκρυνση του βασιλιά, η έναρξη της μικρασιατικής εκστρατείας (1919) και η εκλογική αναμέτρηση του 1920, το δημοψήφισμα, η επάνοδος του Κωνσταντίνου και οι συνέπειες για τη μικρασιατική εκστρατεία, τα πάθη και τα μίση του Διχασμού κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου (1919-1939). Ο διδάσκων μπορεί να επιλέξει θέματα προς διερεύνηση και επεξεργασία ανάλογα με το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας, να αναθέσει ομαδικές εργασίες ή/και να προγραμματίσει άλλες δραστηριότητες στο πλαίσιο εκπαιδευτικών επισκέψεων (π.χ. Τατόι) ή πρωτότυπων διαθεματικών προσεγγίσεων. Η ενασχόληση και η εμπλοκή όλων των μαθητών/τριών με τα ιστορικά αυτά ζητήματα μπορεί να καταστεί πολλαπλά ωφέλιμη, όχι μόνο για τις σημαντικές ιστορικές γνώσεις-πληροφορίες που αποκαθιστούν μία άμεση σχέση με τον χώρο και τον χρόνο, αλλά και από την εύρεση αναλογιών με τη σύγχρονη πραγματικότητα ιστορικοποιώντας τα γεγονότα, ερμηνεύοντας κριτικά και εξάγοντας χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν - ακόμη περισσότερο, χαράσσοντας μελλοντικούς σχεδιασμούς, ατομικούς ή συλλογικούς, με επίγνωση της σοβαρότητας και ευθύνη της ιστορικότητας των όποιων επιλογών τους. Ιδιαίτερα η διερεύνηση των βαθύτερων αιτίων που οδήγησαν στον Εθνικό Διχασμό αλλά και των επιπτώσεών του, που δηλητηρίασαν την ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή σε όλη τη διάρκεα του Μεσοπολέμου και ανέστειλαν μαζί με άλλους παράγοντες την εμπέδοση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής είναι εκτός από ιστορικά ενδιαφέρουσα και μαθησιακά-εκπαιδευτικά ευεργετική. Το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (Α.Π.Σ.) για το μάθημα της Ιστορίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο διδάσκων, ενεργοποιώντας τη φαντασία του, επιστρατεύοντας τις δεξιότητες και τις γνώσεις του και έχοντας στόχο την καλλιέργεια αξιών, ιστορικής συνείδησης και συνεργατικής αρετής, δύναται επίσης, ανάλογα με την εκπαιδευτική βαθμίδα, να εκμεταλλευτεί το μαθησιακό αντικείμενο με τη δύναμη της Τέχνης (σκίτσα, γελοιογραφίες, θεατρικά μονόπρακτα, στίχοι, συγγραφή ιστορικών δοκιμίων ή άρθρων κ.ά), με σεβασμό στην ιστορικότητα του μαθησιακού αντικειμένου και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες των μαθητών του. Η διαθεματικότητα επίσης μπορεί να λειτουργήσει στα πεδία της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, της Κοινωνιολογίας, της Μουσειακής Αγωγής, της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Λογοτεχνίας, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.