Το παρών μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διδασκαλία της Ιστορίας με αναφορά στην Ελληνική επανάσταση και τη θεματική για την ανεξαρτησία της χώρας. Επίσης συνδέεται και με τους πρωταγωνιστές αυτής και συγκεκριμένα τον αγωνιστή Νικηταρά. Στη διδακτική θα μπορούσε να τονιστεί και μελετηθεί η πορεία των ανθρώπων-πρωταγωνιστών της επανάστασης καθώς και οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής. Η αρχική δόξα που στη συνέχεια μετετράπη σε αδιαφορία σημάδεψε την Ελληνική ιστορία. Ο Νικηταράς ο «Τουρκοφάγος», ήταν ένας ξεχωριστός για το ήθος του και την πολεμική του αρετή ήρωας της Επαναστάσεως του 1821. Εδώ θα μπορεί η διδακτική να σταθεί στη λέξη ήθος, στην αξιοπρέπεια και στη δικαιοσύνη καθώς και τη σημασία της για τον αγώνα των Ελλήνων και τα στοιχεία που συγκροτούν μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία. Στη συνέχεια όμως η πορεία του και το τέλος του δεν συνάδουν με την πρότερη και ένδοξη ιστορία. Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και έλαβε μία τιμητική σύνταξη, η οποία ήταν ο μόνος πόρος της ζωής του. Το 1847 διορίσθηκε μέλος της Γερουσίας και δύο χρόνια αργότερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών. Ο Νικηταράς απέκτησε δύο κόρες κι ένα γιο, τον Ιωάννη Σταματελόπουλο, που ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού. Άφησε Απομνημονεύματα, τα οποία υπαγόρευσε στον εθνικό δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη. Η Πατρίδα τον θρήνησε, η δε Ελληνική Ιστορία τον κατέγραψε στους αθάνατους. Δεν έτυχε όμως τελικά της αναγνώρισης που ίσως του άξιζε. Ο Νικηταράς μπορούσε να βγει από τον αγώνα πάμπλουτος, όμως φτωχός και χρεωμένος εκλιπαρεί την βοήθεια και υποστήριξη από τους συνεργάτες του και δεν την έχει. Είναι λοιπόν σημαντικό να αναδειχθούν οι αξίες που διέπουν μια δημοκρατική και ανεπτυγμένη κοινωνία. Μεταξύ όλων το ήθος και η αναγνώριση των ανθρώπων που προσέφεραν σε ένα έθνος.