Η προσωπογραφία του διηγηματογράφου Δημοσθένη Βουτυρά (τέλη δεκαετίας 1940), έργο της κόρης του Θεώνης Βουτυρά – Στεφανοπούλου, βρίσκεται στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης. Ο πεζογράφος, το έργο του οποίου είναι σχεδόν αποκλειστικά διηγηματικό, εντάσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικού ρεαλισμού και το έργο του οριοθετεί το πέρασμα από την ηθογραφία στην αστική πεζογραφία. Ως μόνιμο θέμα του κυριαρχεί η ζωή των περιθωριακών ομάδων της Αθήνας και του Πειραιά, των οποίων τη ζωή και την ψυχοσύνθεση περιέγραψε ο Βουτυράς με έντονα ζοφερά χρώματα και καταθλιπτικό ύφος, αλλά και με μια τάση προς την ουτοπία. Παράλληλα απεικόνισε την άρνηση των ομάδων αυτών να ενταχθούν στην οργανωμένη κοινωνία, άρνηση η οποία αποτυπώθηκε και στην άναρχη δομή των έργων του, σε κάποια από τα οποία συναντούμε επίσης στοιχεία μεταφυσικής και επιστημονικής φαντασίας, τα οποία λειτουργούν συμβολικά. (Mario Vitti (1989), Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Αθήνα, Οδυσσέας).