Πρόκειται για μια εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου (Λάρισα 1898-Αθήνα 1990) στην περιοχή της Κρήτης 1945-1947. Η Βούλα Παπαϊωάννου μετά την απελευθέρωση περιηγήθηκε τη ρημαγμένη ελληνική ύπαιθρο και κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης των κατοίκων της. Απαθανάτισε προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων που παραπέμπουν μάλλον στην αξιοπρέπεια παρά στην εξαθλίωση. Η Βούλα Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρωπίνων αξιών εξαιτίας του πολέμου. Η συγκεκριμένη φωτογραφία απεικονίζει ένα ζευγάρι που οργώνει το κτήμα του χρησιμοποιώντας ένα ζεύγος αγελάδων που σέρνει το άροτρο με την καθοδήγηση του άνδρα της οικογένειας μέσα σε ένα κλασικό κρητικό αγροτικό τοπίο. Η γυναίκα, πιθανότατα σύζυγος, συμμετέχει κουβαλώντας ένα δοχείο με τον σπόρο όπου τον σκορπά στο οργωμένο χωράφι. Οι μορφές είναι προσηλωμένες στην εργασία τους και αξιοπρεπείς. Ο ανεμόμυλος που διακρίνεται στο βάθος θα ήταν πιθανότατα ο τελικός προορισμός του παραγόμενο καρπού.