Το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα μαθήματα της Ιστορίας και της Ιστορίας της τέχνης για θεματικές διδασκαλίες σχετικές με την Αρχιτεκτονική, τους αρχαίους ναούς και τον γλυπτικό διάκοσμό τους. Ως γνωστόν ένα από τα χαρακτηριστικά της Ρωμαϊκής Αρχιτεκτονικής είναι η κυριαρχία του κορινθιακού ρυθμού. Οι Ρωμαίοι αρχιτέκτονες από τους ελληνικούς ρυθμούς χρησιμοποίησαν ιδιαίτερα τον κορινθιακό. Στους αυτοκρατορικούς χρόνους προχώρησαν στην διαμόρφωση ενός νέου τύπου κιονόκρανου. Επρόκειτο για μία σύνθετη μορφή του κορινθιακού που συνδύαζε τα παλιά στοιχεία, δηλαδή τον κάλαθο και τα φύλλα της ακάνθου, με τις έλικες του ιωνικού κιονόκρανου στο επάνω μέρος της. Οι μαθητές θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τους τρείς κύριους ρυθμούς της αρχαιότητας (δωρικό, ιωνικό και κορινθιακό) και στην συνέχεια με τις επιρροές που αυτοί άσκησαν στην μετέπειτα αρχιτεκτονική τέχνη. Ως άσκηση δημιουργικότητας, προτείνεται να σχεδιάσουν τους τα δικά τους κιονόκρανα ή επίκρανα βασισμένα στην φαντασία τους και σε δικούς τους προσωπικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς.