Πρόκειται για αναπαραγωγή φωτογραφίας σε νεαρή ηλικία του μουσικοσυνθέτη, δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και εμβληματικής φυσιογνωμίας της ρεμπέτικης μουσικής,Μάρκου Βαμβακάρη. Ο Βαμβακάρης γεννήθηκε στη Σύρο το 1905 από γονείς Καθολικούς. Αν και ήταν χαμηλού εισοδηματικού επιπέδου, στην οικογένεια υπήρχε η ενασχόληση με τη μουσική. Για βιοποριστικούς λόγους εγκατέλειψε ενωρίς το σχολείο και ασχολήθηκε με διάφορες ετερόκλητες δουλειές του ποδαριού.Σε ηλικία 12 ετών ήρθε στον Πειραιά όπου επίσης έκανε διάφορες δουλειές με κύρια αυτή του εκδοροσφαγέα. Γνώρισε το μπουζούκι και σε πολύ λίγο διάστημα, αυτοδίδακτος, έγινε δεξιοτέχνης. Ξεκίνησε να γράφει δικά του τραγούδια και το 1933 φωνογράφησε τον πρώτο του δίσκο στον οποίο για πρώτη φορά ακούστηκε ηχογράφηση με μπουζούκι. Μέχρι τη δεκαετία του '60 με την παραγωγή δίσκων και τις ζωντανές εμφανίσεις σε μαγαζιά και συναυλίες σημείωνε μεγάλη επιτυχία ως καλλιτέχνης. Την αμέσως επόμενη περίοδο λόγω προβλημάτων υγείας που τον ταλαιπωρούσαν αλλά και λόγω του παραγκωνισμού του ρεμπέτικου είδους, διήλθε μεγάλη κρίση ως καλλιτέχνης. Μετά το 1960, με τη βοήθεια του Βασίλη Τσιτσάνη και άλλων, τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη ξεκίνησαν να ηχογραφούνται εκ νέου, έτυχαν μεγάλης αποδοχής, και έτσι ξεκίνησε μια δεύτερη επιτυχημένη περίοδος για τον καλλιτέχνη. Η δημιουργία του Βαμβακάρη η οποία χρονικά κινείται μέσα σε μια πολύ ιδιαίτερη και ταραγμένη περίοδο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, (Μικρασιατική καταστροφή, δικτατορία Μεταξά, Β' Παγκόσμιος πόλεμος) αποδίδει στιχουργικά χαρακτηριστικό αποτύπωμα της εξέλιξης και της ηθογραφίας της ελληνικής κοινωνίας της εποχής. Γνωστότερα τραγούδια του "Η Φραγκοσυριανή", "Τα ματόκλαδά σου", "Όσοι έχουνε πολλά λεφτά" κ.α. Απεβίωσε στις 8 Φεβρουαρίου του 1972 από παρενέργειες που του δημιούργησε ο σακχαρώδης διαβήτης που τον ταλαιπωρούσε, αφήνοντας μια τεράστιας αξίας καλλιτεχνική παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές και έχοντας κερδίσει για τον εαυτό του τον τίτλο του "Πατριάρχη" του ρεμπέτικου τραγουδιού.