Το μαθησιακό αντικείμενο αποτελεί ενα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο της οργανωμένης φροντίδας που δόθηκε στα ορφανά και άπορα παιδιά μετά τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα, στην παιδόπολη "Άγιος Ανδρέας". Η Μονάδα λειτούργησε αρχικά από το 1947 με την επωνυμία Αναρρωτήριο Παίδων, κατόπιν δωρεάς στο Ελληνικό Δημόσιο του Ολλανδού Φαν Βάικ. Το 1955 με δαπάνες του Δημοσίου χτίστηκε διώροφο κτίριο 1.000 τ.μ. για να φιλοξενήσει παιδιά. Τη δεκαετία του ’70 οι ανάγκες άλλαξαν, καταργήθηκε η παλαιά μορφή του πλαισίου και τότε μετονομάσθηκε σε Παιδόπολη «Άγιος Ανδρέας» Καλαμακίου και φιλοξενούσε παιδιά. Αρχικά στις παιδουπόλεις φιλοξενούνταν παιδιά από τις εμπόλεμες ζώνες της Ελλάδος υπό την εποπτεία του Βασιλικού Ιδρύματος Πρόνοιας. Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, οι περισσότερες από τις 52 περίπου παιδοπόλεις έκλεισαν και έμειναν σε λειτουργία 14. Το 1970, το Ίδρυμα μετονομάστηκε σε Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας (Ε.Ο.Π.) (ΦΕΚ 125/2.6.1970) και οι Παιδουπόλεις συνέχισαν να λειτουργούν υπό την επίβλεψη του. Σήμερα οι Παιδουπόλεις (συνήθως αναφέρονται ως «Παιδοπόλεις») είναι ιδρύματα φιλοξενίας και περίθαλψης απροστάτευτων και ορφανών παιδιών. Μετά από σταδιακό κλείσιμο κάποιων παιδουπόλεων, στην Ελλάδα ήταν κατά το 2007 σε λειτουργία 6 παιδοπόλεις οι οποίες φιλοξενούν 200-250 παιδιά. Η λειτουργία και ο ρόλος των ιδρυμάτων αυτών είναι αμφιλεγόμενος αφού οι απόψεις για τον πολιτικά αρνητικό ή μη ρόλο τους και την παιδαγωγική τους αποστολή πολλές φορές εξαρτάται από τις πολιτικές πεποιθήσεις του μάρτυρα που έζησε σε αυτές, ενώ αρκετές φορές έρχονται σε σύγκριση με τα παιδιά που μετεφέρονταν από τον Δ.Σ.Ε στις χώρες του ανατολικού μπλοκ την ίδια εποχή, και που αρκετά επέστρεψαν μετά την μεταπολίτευση.