Ως σχέδιο, η εικόνα θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σαν παράδειγμα σκίτσου με πενάκι (μια τεχνική διαδεδομένη στην εικονογράφηση, τη γραφιστική και τα κόμικ), είτε στο μάθημα των Εικαστικών, είτε σε ερευνητικές εργασίες και προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων με θέμα τις τεχνικές εικονογράφησης. Οι μαθητές μπορούν να αναζητήσουν και άλλα αντίστοιχα πορτραίτα, να παρατηρήσουν τη λιτότητα και την αμεσότητα των σχεδιαστικών στοιχείων στα σχέδια αυτού του τύπου και να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν δικά τους σχέδια εμπνευσμένα από την τεχνική του γρήγορου σκίτσου, χρησιμοποιώντας πενάκια, ραπιτογράφους ή μαρκαδοράκια. Το σχέδιο θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει αφορμή για μια διευρυμένη διαθεματική συζήτηση για τις σχέσεις των τεχνών και των δημιουργών, καθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για ζωγραφικό σχέδιο ενός αρχιτέκτονα που απεικονίζει έναν σύγχρονο του ποιητή. Είναι μια ωραία αφορμή για την μελέτη της αλληλεπίδρασης μεταξύ δημιουργών και τεχνών που διαμόρφωσαν το κλίμα μιας κοινής αναζήτησης της «ελληνικότητας» και τη διαμόρφωση μιας «ελληνικής ταυτότητας» στην τέχνη κατά τον 20ο αιώνα. Στο πλαίσιο αυτό, θα μπορούσαν οι μαθητές να αναζητήσουν πληροφορίες για το αρχιτεκτονικό και σκηνογραφικό έργο του Κίμωνα Λάσκαρη, να αναζητήσουν κοινές ιδεολογικές κατευθύνσεις ή διαφοροποιήσεις στο έργο του Σεφέρη, σε συνδυασμό και με άλλες διατυπώσεις της ελληνικότητας της περίφημης γενιάς του ‘30.