Πρόκειται για φωτογραφία του Έλληνα μουσικοσυνθέτη, ποιητή και συνεργάτη της ελληνικής Εθνικής μουσικής σχολής, Αιμίλιου Ριάδη. Ο Αιμίλιος Ριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1880, τέκνο του Αυστροούγγρου (με απώτερη ελληνική καταγωγή) φαρμακοποιού Heinrich Khu και της Αναστασίας Γρηγοριάδου-Νίνη. Στην καλλιτεχνική του καριέρα, από ενωρίς,είχε επιλέξει το ψευδώνυμο Αιμίλιος Ελευθεριάδης το οποίο μετεβλήθη σε "Ριάδης" λόγω της δυσκολίας προφοράς του από τους αλλοδαπούς φίλους και συνεργάτες του. Το Ριάδης λοιπόν το διετήρησε ως το τέλος του βίου του. Ο Ριάδης ξεκίνησε μαθήματα πιάνου με τον Δημήτριο Λάλα ο οποίος είχε από ενωρίς διαγνώσει το ταλέντο του μαθητή του. Το 1907 δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Σκιαί και όνειρα" η οποία δέχεται ευμενείς κριτικές. Το 1908 μεταβαίνει για σπουδές στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής στο Μόναχο ενώ ταυτόχρονα συνεργάζεται με αθηναϊκά περιοδικά. Το 1910 μεταβαίνει στο Παρίσι όπου γνωρίζεται με τους Maurice Ravel και Paul Ladmirault. Το 1915 επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη όπου διορίζεται ως καθηγητής πιάνου (από το 1918 υποδιευθυντής) στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Εκεί παραμένει επί 20 έτη και ως τον πρόωρο θάνατό του το 1935. Αναγνωρίζεται ως σημαντικός συντελεστής της ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής που είχε εδραιώσει ο μεγάλος Μανώλης Καλομοίρης. Το πλούσιο έργο του είναι προσανατολισμένο στην ενσωμάτωση στοιχείων του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού και της ελληνικής μουσικής παράδοσης στο πλαίσιο της προσπάθειας δημιουργίας μιας ελληνικής εθνικής σχολής μουσικής. Παρ'ότι είχε ευρωπαϊκή εκπαίδευση χαρακτηριστικό των συνθέσεών του είναι η ύπαρξη ανατολικών αρμονικών μορφών και ποικιλμάτων. Συνδύασε στοιχεία του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού με δυτικομουσικές κλασικές φόρμες, με τη διατήρηση όμως της αρμονικής και ρυθμικής δομής του. Πέραν της μουσικής ήταν γλωσσομαθής και μελετητής εμβριθής των ανατολικών πολιτισμών. Το 1923 βραβεύτηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών.