Πρόκειται για την κάτοψη του κάστρου της Μαΐνης στην Πελοπόννησο, στην περιοχή της Μάνης. Περιέχεται σε έκδοση που επιμελήθηκε ο Ιταλός φραγκισκανός μοναχός, χαρτογράφος και περιηγητής Vincenzo Coronelli (1650-1718), με απόψεις από κάστρα και πόλεις από την Πελοπόννησο και άλλες περιοχές της Ελλάδας και της Αδριατικής. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, ταυτίζεται με κατάλοιπα που βρίσκονται στο ακρωτήριο Τηγάνι, απέναντι από τον όρμο του Μέζαπου. Η ίδρυσή του τοποθετείται, συνήθως, στα χρόνια του Ιουστινιανού. Εξελίχθηκε σε σημαντικό διοικητικό κέντρο, ενώ πρέπει να έδωσε και το όνομα στην ομώνυμη χριστιανική επισκοπή της περιοχής του Ταίναρου. Κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών άλλαξε ονομασία και λεγόταν «Κάστρο του Νικλείτου ή Νίκλου» από το όνομα του κυρίου του, ο οποίος αντιστάθηκε στους επιδρομείς. Αντιμετώπισε, επίσης, επιδρομές Αράβων και Σλάβων, ενώ η παρακμή του ξεκίνησε μετά τον 13ο αιώνα και κορυφώθηκε τον 16ο αιώνα, όταν και εγκαταλείφθηκε. Είναι πιθανόν η ονομασία της Μάνης να προήλθε από αυτό.