Η Παναγιωτάτου Αλεξάνδρα μαζί με την αδερφή της Αγγελική από την Κεφαλλονιά υπήρξαν οι πρώτες φοιτήτριες της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (1892), οι οποίες αποφοίτησαν 4 χρόνια μετά με άριστα. Παρά την επίσημη θεσμοθέτηση του δικαιώματος των Ελληνίδων για μόρφωση (Διάταγμα του νεοσύστατου Κράτους του 1834), οι γυναίκες δεν τύγχαναν ισότιμων εκπαιδευτικών δικαιωμάτων με τους άντρες: σχολεία θηλέων, απουσία σχολείων Μέσης εκπαίδευσης για γυναίκες, παρθεναγωγεία, εκπαίδευση προσανατολισμένη στις οικιακές εργασίες προκειμένου να "φροντίζουν" το σπίτι τους ή να δουλέψουν ως υπηρέτριες σε πλούσιες οικογένειες. Το επάγγελμα της δασκάλας ήταν το μόνο αποδεκτό γυναικείο επάγγελμα κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Ουσιαστικές προσπάθειες από την πλευρά του κράτους για την προαγωγή της εκπαίδευσης των κοριτσιών έγιναν το 1970 με την καθιέρωση των "μεικτών" σχολείων σε όλη τη χώρα και το άνοιγμα στις γυναίκες κάποιων τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που επέτρεπαν τη φοίτηση μόνο σε άνδρες. Σημαντική υπήρξε στις αρχές του 20ου αιώνα η συμβολή της Καλλιρρόης Παρέν, της πρώτης Ελληνίδας φεμινίστριας, στην πνευματική αφύπνιση των γυναικών και στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.