Το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον διδάσκοντα ως αφόρμηση για ομαδοσυνεργατικές και ερευνητικές-ανακαλυπτικές διδακτικές στρατηγικές αναφορικά με τα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας. Η προσφορά του Αλέξανδρου Πάλλη στο κίνημα του δημοτικισμού, οι αγώνες και το έργο του, αποτελούν ελκυστικές προτάσεις για την ανάθεση ατομικών ή/και ομαδικών εργασιών, την εκπόνηση διδακτικών σεναρίων και διαθεματική προσέγγιση. Η μετάφραση της Ιλιάδας που εξέδωσε το 1905 ο Αλ. Πάλλης, την οποία μπορεί κανείς να αναζητήσει και να ανασύρει ολόκληρη από το διαδίκτυο, βασισμένη στις φιλολογικές απόψεις της εποχής σχετικά με τα παραδομένα έργα του Ομήρου και με απουσία χιλιάδων στίχων, είναι μία ερευνητική πρόκληση. Ταυτόχρονα αποτελεί μία ιδανική προσέγγιση του δημοτικισμού και των απόψεων των δημοτικιστών στα χρόνια του μεταφραστή, ανάλογα με το επίπεδο της κάθε σχολικής τάξης και την προετοιμασία του διδάσκοντα. Παράλληλα, η ύπαρξη εξίσου σημαντικών μεταφράσεων του έργου του Ομήρου, τις οποίες επίσης μπορεί κανείς να βρει ολόκληρες ή αποσπασματικά στο διαδίκτυο (αναφορικά με τις μεταφράσεις Πολυλά, Καζαντζάκη-Κακριδή και Μαρωνίτη, βλ. ενδεικτικά στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα), παρέχει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες για πρωτότυπες και ευεργετικές διδακτικές συγκριτικές προσεγγίσεις του γλωσσικού ζητήματος και των πολιτικών-κοινωνικών-ιδεολογικών προεκτάσεών του σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Ο διδάσκων μπορεί να εκμεταλλευτεί ανάλογα και τα γεγονότα των «ευαγγελικών», στα οποία πάλι ο Αλ. Πάλλης υπήρξε κεντρικό πρόσωπο με τις ριζοσπαστικές και «βλάσφημες» γλωσσικές επιλογές του. Ευρύτερες θεματικές θα ήταν ακόμη: το ίδιο το κίνημα του δημοτικισμού ως αίτημα κοινωνικό-πολιτικό-ιδεολογικό, οι φορείς και το έργο τους, οι σχέσεις μεταξύ των φορέων, όπως αποκαλύπτονται μέσα από τα έργα τους (γλωσσικές ή/και υφολογικές επιρροές με υπόδειγμα το πρωτοποριακό έργο του Γ. Ψυχάρη με τίτλο: Το ταξίδι μου), αλλά και σχετικό αρχειακό υλικό (βλ. ενδεικτικά την αλληλογραφία Α. Εφταλιώτη και Αλ. Πάλλη στο Εθνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο), ο ρόλος του περιοδικού τύπου στη γλωσσική διαμάχη, η σύγκριση των «ευαγγελικών» (1901) και της «προκλητικής» μετάφρασης της Καινής Διαθήκης (βλ. Νέα Διαθήκη) με τα «ορεστειακά» (1903) στην ιστορική συνάφεια των αρχών του 20ου αιώνα (αίτια, πρωταγωνιστές, επιχειρήματα, αποτελέσματα), το ζήτημα της μετάφρασης, γενικότερα, είτε από παλαιότερες μορφές της ελληνικής γλώσσας είτε από ξένες γλώσσες στην Νέα Ελληνική. Η παρουσίαση των μαθητικών ομαδικών ή/και ατομικών εργασιών προτείνεται να γίνει στην ολομέλεια, όπου σε ανοιχτό-ελεύθερο διάλογο, για παράδειγμα οι μαθητές-μεταφραστές θα καλούνταν να δικαιολογήσουν τις όποιες γλωσσικές επιλογές ή/και δυσκολίες που συνάντησαν στο έργο τους, ενώ οι συμμαθητές τους θα πρότειναν τεκμηριωμένα εναλλακτικές λύσεις στα μεταφραστικά προβλήματα ανάλογα με το πνεύμα, το ύφος, τη δυσκολία και τις γλωσσικές επιλογές του δημιουργού. Η παραπάνω χρήση συνάδει με το πνεύμα των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΑΠΣ) για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επιπλέον μπορεί να λειτουργήσει διαθεματικά στα πεδία της Ιστορίας, της Πολιτικής και Κοινωνικής Αγωγής, της Κοινωνιολογίας, των Θρησκευτικών, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.