Στη βιβλιογραφική αναφορά του έτους 1838 του Laporde, Léon Emmanuel Simon Joseph, βλέπουμε το θέατρο της Ιεράπολης(Ιερά Πόλις) με τα καλοδιατηρημένα κτίρια των σκηνικών, τα οποία ήταν διακοσμημένα με ανάγλυφα. Διακρίνονται επίσης στο βάθος, οι βράχοι του Παμούκαλε («Κάστρο από βαμβάκι») που έχουν δημιουργηθεί από μακρόχρονη εναπόθεση ασβεστούχων αλάτων από τις ιαματικές πηγές και φαίνονται σαν ένα κατάλευκο τοπίο, σε πλαγιά λόφου περίπου 200 μέτρα ψηλά πάνω από την πεδιάδα. Η αρχαία ελληνορωμαϊκή πόλη της Ιεράπολης γνωστή από την αρχαιότητα τόσο για τα ιαματικά λουτρά της, αλλά και για τα βαφεία που λειτουργούσαν στις πηγές, ήταν πόλη που κόβονταν και νομίσματα, κάνοντάς τη μια από τις πλουσιότερες της περιοχής. Ως κέντρο λατρείας της θεάς Κυβέλης, διοργανώνονταν αγώνες, τα Πύθια και τα Χρυσάντινα, και τελετές λατρείας προς τιμήν της Λητούς και του Απόλλωνα, ενώ η ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής τη χαρακτηρίζει και ως “πλουτώνειον άντρον” δηλαδή σπηλιά του Πλούτωνα.