Το έργο (λάδι σε καμβά, διαστάσεων 146Χ114 εκ.) ανήκει στον διακεκριμένο ζωγράφο Κωνσταντίνο (Ντίκο) Βυζάντιο. Ο Βυζάντιος γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα. Ήταν γιος του γνωστού ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου, ενώ το γενεαλογικό του δέντρο απαρτίζουν και σημαντικές προσωπικότητες, κυρίως πολιτικοί, όπως ο Δημήτρης Βούλγαρης (πρωθυπουργός) και ο Λάζαρος Κουντουριώτης (γερουσιαστής και πλοιοκτήτης). Πολύ νέος ο καλλιτέχνης - το 1938 - έγινε δεκτός στη σχολή καλών τεχνών της Αθήνας. Το 1945 αναχώρησε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου για το Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα και συνέχισε τις σπουδές του. Εκεί συνεργάστηκε και συνδέθηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως ο Τζιακομέττι και ο Ιονέσκο. Στη Γαλλία αναγνωρίστηκε το ταλέντο του και αρκετά μουσεία ενδιαφέρθηκαν να αποκτήσουν έργα του. Δημιούργησε, υπηρετώντας τόσο την αφηρημένη όσο και την αναπαραστατική τέχνη. Η δουλειά του χωρίζεται σε τρεις κύκλους: η Αφαίρεση (1945 - 1972, αναδρομική έκθεση του κύκλου είχε προλογίσει ο Ευγένιος Ιονέσκο), τα Σχέδια (1972 - 1981, συλλογή την οποία είχε σχολιάσει ο Μισέλ Φουκώ) και οι Μορφές (1981 - 2007, συνθέσεις με θέμα τον άνθρωπο και νεκρές φύσεις). Το συγκεκριμένο μαθησιακό αντικείμενο έχει χαρακτήρα ανθρωποκεντρικό και ανήκει στον τελευταίο κύκλο δημιουργίας του καλλιτέχνη. Ο Βυζάντιος τιμήθηκε πολλές φορές. Απεβίωσε το 2007 στη Μαγιόρκα.