Από το «Ημερολόγιον» (1886-1918) του λογοτέχνη Κωνσταντίνου Σκόκου, και από τον τόμο του 1901, προέρχεται το συγκεκριμένο δημοσίευμα, το οποίο υπογράφει ο Γ. Ν. Διαμάντης. Πρόκειται για ένα έμμετρο, τετρασέλιδο, θεατρικής μορφής, κείμενο που προσπαθεί να σκιαγραφήσει με κωμικοτραγικό τρόπο τη συμπεριφορά ενός μεθυσμένου. Συνοδεύεται από επτά σκίτσα με δυσανάγνωστη υπογραφή, που εικονογραφούν τα κάθε φορά δρώμενα στη σκηνή. Ο συγγραφέας παρέχει σκηνοθετικού τύπου οδηγίες, δίνει όνομα στον πρωταγωνιστή του, ενώ φαίνεται πως είχε κατά νου να συγγράψει μια σκηνή για επιθεώρηση, καθώς αναγνωρίζονται εύκολα στο κείμενο χαρακτηριστικά αυτού του θεατρικού είδους. Ο πρωταγωνιστής εισέρχεται στη σκηνή τραγουδώντας και πίνοντας σύμφωνα με τη σκηνοθετική οδηγία. Αφού κάνει μια μικρή νύξη στο οξύτατο, την εποχή εκείνη, υδροδοτικό πρόβλημα της πρωτεύουσας και σχολιάζει, κωμικά, κάποιο σχέδιο που αφορούσε, προφανώς, την αξιοποίηση της λίμνης Στυμφαλίας, αρχίζει στην κυριολεξία να «τρώγεται με τα ρούχα του», μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις. Η αυλαία πέφτει με τον μέθυσo να κοιμάται και να ροχαλίζει πιστεύοντας ότι σκότωσε κάποιον άνθρωπο, ενώ απλώς είχε σπάσει σε κάποιο φανάρι του δρόμου τη μπουκάλα με το κρασί θεωρώντας το, στην παραζάλη του, ως «αντίπαλο» .