Πρόκειται για για ένα άρθρο του Κωστή Παλαμά που δημοσιεύτηκε το 1903 στο περιοδικό "Ο Νουμάς" και αφορά το μεγάλο γλωσσικό ζήτημα που ταλαιπώρησε την Ελλάδα από την αρχαιότητα ακόμα μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα: το γλωσσικό διχασμό ανάμεσα σε γραπτό λόγο και καθομιλούμενη γλώσσα. Ο Παλαμάς τονίζει πως το θέμα αυτό το επεσήμανε ο Διονύσιος Σολωμός, πολύ πριν πεθάνει, σε ένα γράμμα του που βρέθηκε χρόνια μετά το θάνατό του και εξακολουθούσε να είναι ακόμα επίκαιρο, σαν να του έπαιρνε κάποιος συνέντευξη από τα βάθη του τάφου του. Ο Σολωμός αναφέρει ότι οι δάσκαλοι της Ελλάδας, θέλοντας να δείξουν ότι είναι πιστοί στις αρχές, γυρίζουν πολύ πίσω ενώ θα ήταν προτιμότερο να παίρνουν για αρχή τους τα δημοτικά τραγούδια.