Το άρθρο είναι δημοσιευμένο το 1928 στην Αλεξανδρινή Τέχνη (Τόμ. 2, Αρ. 3), μηνιαίο λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό που είχε ιδρύσει ο Κ. Π. Καβάφης και εκδιδόταν από το 1926 ως το 1931 στην Αλεξάνδρεια. Συντάκτης του άρθρου είναι ο ποιητής και αναρχικός διανοούμενος κρητικής καταγωγής, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια Γ. Βρισιμιτζάκης, ο οποίος αναφέρεται στην ελληνικότητα του Κ.Π. Καβάφη, ένα από τα εντυπωσιακότερα στοιχεία της ποίησής του. Μέσα από το κείμενό του απαντά σε ερωτήματα κριτικών της εποχής, που αμφισβητούν την ελληνικότητα της ποίησης του Καβάφη και αναφέρεται αναλυτικά στο ερώτημα: Πού βρίσκεται το ελληνικό τοπίο και η ελληνική ζωή μέσα στο ποιητικό του έργο; Κάνει αναφορά στις σύντομες περιγραφές και αφηγήσεις του ποιητή, στη δύναμη και την ένταση της ποιητικής του έκφρασης. O αρθογράφος αναφέρεται στη θεματική του Καβάφη όσον αφορά τη θάλασσα, τη μεταναστευτική τάση των Ελλήνων, την ομορφιά του ελληνικού τοπίου, το δρόμο σταχολογώντας στίχους από τα ποιήματα: Δέησις, Η Πόλις, Του πλοίου, Τυανεύς Γλύπτης, Θάλασσα του πρωϊού, Ιθάκη, Δημητρίου Σωτήρος, Εις το Επίνειον, Γκρίζα, Πριν τους άλλάξει ο χρόνος, Ιωνικό, Μέρες του 1903, Ωδή και Ελεγεία των οδών, Εν εσπέρα, Στου καφενείου την είσοδο, Πολύ σπανίως, Εν τη οδώ, Ένας θεός των, Κάτω απ’ το σπίτι. Τέλος, καταλήγει στο ότι είναι καταφανής η «ελληνικότης» του έργου του ποιητή από λόγους ιδιοσυγκρασίας και ενστίκτου, καθώς είναι ένα έργο, που αντλεί υλικό από την Ιστορία και πρόκειται για μια ποίηση, στην οποία το ιστορικό παρελθόν ζωντανεύει στο παρόν του κάθε αναγνώστη. Το άρθρο βρίσκεται στην ψηφιακή συλλογή "Κοσμόπολις" της Βιβλιοθήκης και Κέντρου Πληροφόρησης Πανεπιστημίου Πατρών.