Γλυπτό που απεικονίζει τον συγγραφέα, τεχνοκριτικό και μεταφραστή Ανδρέα Ιωάννου (1918-1972). Ο Ιωάννου γεννήθηκε στην Κύπρο, αλλά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ελλάδα, διατελώντας, μεταξύ άλλων, νομάρχης Δωδεκανήσου και Ζακύνθου. Η πνευματική και πολιτιστική του συνεισφορά στους τόπους που υπηρέτησε θεωρείται μεγάλη, διοργανώνοντας και ενισχύοντας εκθέσεις εικαστικών, προωθώντας τη δημιουργία Δημοτικών Πινακοθηκών (ήταν ο εμπνευστής της Δημοτικής Πινακοθήκης Ρόδου και συνέβαλε αποφασιστικά με το έργο του στην καθιέρωση της Πινακοθήκης ως ισχυρού πολιτιστικού θεσμού) αλλά και μελετώντας ο ίδιος την Ελληνική και τοπική τέχνη στις περιοχές που έζησε. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του (1971-72) διετέλεσε Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου στην Αθήνα, της μεγαλύτερης και σημαντικότερης συλλογής Νεοελληνικής τέχνης στη χώρα. Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, το βιβλίο «Η Ελληνική ζωγραφική του 19ου αιώνα» και άλλες μελέτες Ιστορίας της τέχνης (συχνά αναδεικνύοντας ξεχασμένους ή παραγνωρισμένους ζωγράφους και αγιογράφους της Ελλάδας), ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνία, την ποίηση και τη βυζαντινή αρχαιολογία.