Το σκίτσο αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί στο μάθημα της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας. Οι μαθητές θα γνωρίσουν την πολιτική φυσιογνωμία του Α. Μιχαλακόπουλου και θα συζητήσουν για την προσπάθεια του να εισάγει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, που θα οδηγούσαν τη χώρα στην πρόοδο κατά τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Ανήκοντας στον κύκλο του Βενιζέλου ανέλαβε σημαντικές υπουργικές θέσεις και έπαιξε ενεργό ρόλο στην αγροτική μεταρρύθμιση και την εργατική και κοινωνική πολιτική. Οι μαθητές διαβάζοντας αποσπάσματα από τη βιογραφία του Δ. Γατόπουλου, «Ανδρέας Μιχαλακόπουλος» (εκδόσεις Ε. Μ. Ε. Ι) κρίνεται σκόπιμο να συζητήσουν την αντίδραση του Μιχαλακόπουλου στις διεκδικήσεις των εργαζομένων την άνοιξη του 1924. Πιο συγκεκριμένα, όταν αρνήθηκε να δεχθεί την αντιπροσωπεία δημοσίων υπαλλήλων και χρησιμοποίησε απεργοσπάστες και ανέργους, για να σπάσει τις απεργίες, ήταν πράγματι σκληρός απέναντι στους εργαζομένους; Κρίνεται σκόπιμο να σχολιαστεί η θέση του :«Εθεωρήθην διώκτης των δημοσίων υπαλλήλων. Και διατί; Διότι δεν εδέχθην να συζητήσω με την πανυπαλληλικήν Επιτροπήν. Τούτο το έπραξα γιατί θεώρησα την συζήτησιν εξευτελιστικήν δια την Κυβέρνησιν. Διότι δεν δύναμαι να δεχθώ το Κράτος αυτό να μεταβληθή εις ομάδας, αίτινες παίζουν διελκυνστίδα μεταξύ των»...«Εκ της ψήφου υμών θα αποδειχθή κύριοι, εάν αυτή η Χώρα προώρισται να ζήσει ως Κράτος, εις το οποίο η θέλησις του συνόλου θα επιβάλλεται επί της θελήσεως των μεμονομένων ομάδων».