Το μαθησιακό αντικείμενο απεικονίζει Ορθόδοξη μοναχή του 16ου αιώνα μ.χ. Με τον όρο μοναχισμός στον Χριστιανισμό εννοείται το θρησκευτικό κίνημα των λαϊκών -κυρίως- που με βάση το κήρυγμα του Ιησού και την αποστολική γραμματεία αναζητούν την πνευματική τελειότητα (θέωση) μέσω της αναχώρησης από τα αστικά κέντρα και της καταφυγής σε ερημικούς τόπους. Η αρχή του ανάγεται στην περίοδο των διωγμών ενάντια των Χριστιανών και την ανάγκη ασφάλειας των μελών της Εκκλησίας μέσω της απόσυρσης σε απομονωμένες περιοχές, εκεί υποβοηθούμενοι από τις κλιματολογικές συνθήκες επιδίδονταν στην άσκηση. Ένα ιδιαίτερο είδος κοινοβιακού Μοναχισμού θα εμφανιστεί στο Βυζάντιο τους επόμενους αιώνες που θα αποτελέσουν μια λιγότερο γνωστή και κάποιες φορές παρεξηγημένη πτυχή της κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας του Βυζαντίου. Ο λεγόμενος γυναικείος Μοναχισμός είναι ένα είδος κοινοβιακού Μοναχισμού όπου οι γυναίκες ζούσαν σε μοναστήρια τα οποία δεν ήταν μόνο χώρος θρησκευτικής λατρείας και επαφής με τις «υπέργειες» δυνάμεις αλλά αποτέλεσαν καταφύγιο για τις γυναίκες από κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Τα γυναικεία μοναστήρια προσέφεραν αρκετές ευκαιρίες και υπηρεσίες κοινωνικής προνοίας στις Βυζαντινές γυναίκες αλλά και μετέπειτα στην Οθωμανική περίοδο με σημαντικό παράδειγμα την αγία Φιλοθέη. Οι γυναικείες μονές ήταν ένας χώρος όπου οι γυναίκες μπορούσαν να διάγουν μια ήρεμη και πειθαρχημένη ζωή σε μια μοναστική κοινότητα, η καθημερινότητα της οποίας βασιζόταν σε καθορισμένες θρησκευτικές αρχές και πνευματικές αξίες μακριά από την κοινωνική καταπίεση και την ανδρική εκμετάλλευση και υποτέλεια τόσο από άνδρες χριστιανούς όσο και μουσουλμάνους. Η εικόνα είναι παρμένη από το βιβλίο "Costumes anciens et modernes" ή στον αυθεντικό τίτλο Habiti antichi et moderni di tutto il Mondo" του Cesare Vecellio σε γαλλική επανέκδοση του 1860, όπου παρουσιάζονται σε γκραβούρες παραδοσιακές ή επίσημες ενδυμασίες από όλον τον κόσμο από πολλές εθνικές και κοινωνικές ομάδες . Ο Vecellio ήταν ζωγράφος και αδελφός του διάσημου ζωγράφου TItian από τη Βενετία.