Πρόκειται για αναπαραγωγή έργου τέχνης, στην οποία απεικονίζεται ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, (1867 - 1911) λογοτέχνης, καθηγητής Πανεπιστημίου, μεταφραστής και θεατρικός σκηνοθέτης, ανανεωτής του ελληνικού θεάτρου. Το 1891 αναγορεύτηκε διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ και το 1895 διορίστηκε καθηγητής του Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών στη Βιέννη, όπου είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με τους σημαντικότερους λογοτεχνικούς κύκλους και να έρθει σε επαφή με τα κυρίαρχα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής. Επηρεασμένος από το συμβολισμό, συγγράφει το ποιητικό έργο Orphische Lieder (Ορφικά Τραγούδια), το ονειρόδραμα Die graue Frau (Η σταχτιά γυναίκα) και το «Tagebucher» («Φύλλα ημερολογίου»), αφιερωμένο στην Ελισάβετ της Βαυαρίας, γνωστή ως πριγκίπισσα Σίσσυ. Το 1901 επιστρέφει στην Αθήνα, όπου ιδρύει το θίασο Νέα Σκηνή και επηρεάζει βαθιά την εξέλιξη του νεοελληνικού θεάτρου εισάγοντας την έννοια του σκηνοθέτη, ανανεώνοντας το ρεπερτόριο της εποχής και συνεισφέροντας σε πιο σύγχρονες τεχνικές υποκριτικής. Το 1908 δημοσιεύει σε συνέχειες στην εφημερίδα «Πατρίς» το ρεαλιστικό ηθογράφημα της Αθηναϊκής κοινωνίας «Η κερένια κούκλα», ένα κορυφαίο έργο της ελληνικής πεζογραφίας, με θέμα τον έρωτα, την τρυφερότητα, την πίκρα από τη σύντομη διάρκεια της ζωής. Πρωταγωνιστές είναι ένας άντρας και ένα ερωτευμένο κορίτσι, ανάμεσα σε εύθυμους γλεντζέδες και φλύαρο λαϊκό κόσμο, με φόντο λιβάδια γεμάτα λουλούδια αλλά και πένθιμα δωμάτια αρρώστιας. Η κερένια κούκλα έγινε θεατρικό έργο από τον Παντελή Χορν, ταινία από τον Μιχ. Γλητσό (η πρώτη μεταφορά ελληνικού λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια τη Βιργινία Διαμάντη, το 1916) και αργότερα σειρά στην ελληνική τηλεόραση.