Το μαθησιακό αντικείμενο είναι ένα τεκμήριο-έργο τέχνης μεγάλης αξίας τόσο ιστορικής όσο και αισθητικής. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον διδάσκοντα ποικιλοτρόπως, αφού αποτελεί αφορμή για ένα μεγάλο εύρος διδακτικών εφαρμογών και μπορεί να συνδεθεί με διαφορετικές εποχές και γεγονότα. Τα ιστορικά συμφραζόμενα, στα οποία υπακούει, εκκινούν από τα αρχαία χρόνια, διαπερνούν την βυζαντινή ιστορία και καταλήγουν διά του μεσαίωνα στη σύγχρονη εποχή. Συνεπώς η ιστορική διαδρομή του αποτελεί από μόνη της ερευνητική πρόκληση και θα μπορούσε να αποτελέσει ως τέτοια έναυσμα για ομαδοσυνεργατικές, ερευνητικές-ανακαλυπτικές διδακτικές προσεγγίσεις. Έτσι, οι μαθητές/-τριες μπορούν να αναλάβουν τη συγκέντρωση, επεξεργασία, ανάλυση και, εν συνεχεία, την παρουσίαση των πληροφοριών και των πορισμάτων της έρευνάς τους προς την ολομέλεια της σχολικής τάξης. Η παρουσίαση αυτή μπορεί να γίνει λεκτικά-κειμενικά, σχεδιαστικά ή με τη χρήση των ΤΠΕ (τριασδιάστατη αναπαράσταση, video ήχου ή εικόνας, power point κ. ά). Με δεδομένο ότι το ιστορικό τεκμήριο μπορεί να απελευθερώσει νοήματα και σημασίες ανάλογα με την πρωτοτυπία κια την ποιότητα των ερωτημάτων που εμείς θα θέσουμε, φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστική η διασύνδεση του μαθησιακού αντικειμένου με την εποχή και τα γεγονότα που εμείς θα επιλέξουμε. Οι Περσικοί Πόλεμοι και η μάχη των Πλαταιών (479 π.Χ.), η σημασία του μαντείου των Δελφών και το μυθολογικό υπόστρωμα, που μπορεί να ανακληθεί με τη θέα και την κατάλληλη επεξεργασία του αντικειμένου από τους μαθητές και τις μαθήτριες, μπορούν να πλαισιώσουν τη διδασκαλία και να δώσουν στην εκπαιδευτιή διαδικασία σύγχρονα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η ενέργεια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α΄, ο οποίος μετέφερε τον Τρίποδα στην Κωνσταντινούπολη, μπορεί επίσης να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα των πολιτικών, ιδεολογικών-θρησκευτικών του επιλογών ως αυτοκράτορα του βυζαντινού πολυεθνικού κράτους. Ανάλογοι προβληματισμοί θα μπορούσαν να προκύψουν και με άλλα αντικείμενα του ίδιου χώρου, όπως ένας τεράστιος Οβελίσκος, ηλικίας 3500 ετών, που μεταφέρθηκε από τον Θεοδόσιο το 390 μΧ από την Αίγυπτο και βρίσκεται σήμερα στον ίδιο χώρο με τον Τρίποδα. Είναι σαφές λοιπόν ότι το μαθησιακό αντικείμενο και η χιλιετής παρουσία του συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με πλήθος γεγονότων και προς τούτο αποτελεί για τον εκπαιδευτικό ένα ιδανικό διδακτικό εργαλείο διαθεματικής προσέγγισης της ιστορικής γνώσης. Σε σχέση με τη βυζαντινή ιστορία αναφέρουμε ενδεικτικά, γεγονότα όπως η στάση του Νίκα (532 μ.Χ) επί Ιουστινιανού (527-565) που κατέληξε στη σύλληψη και τη σφαγή 30.000 στασιαστών, η οποία έλαβε χώρα στο ιπποδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Σε ένα άλλο επίπεδο, στην περίπτωση του ιπποδρομίου το μαθησιακό αντικείμενο μπορεί αποτελέσει αφορμή για μία γενικότερη παρουσίαση της πρώιμης και μεταγενέστερης ιστορίας του (τοπογραφία, κτήρια, αρχιτεκτονική, χρήσεις, πολιτικές σκοπιμότητες, αισθητική, κοινωνικές λειτουργίες) και κυρίως τη σύνδεσή του ως πολιτικού θεσμού με την αυτοκρατορική ιδεολογία της Κωνσταντινούπολης. Μαθητές και μαθήτριες μπορούν συνεπώς ανάλογα με τις προθέσεις του εκπαιδευτικού και τις ανάγκες της εκπαιδευτικής πράξης να ασχοληθούν ιδιάιτερα με την παρουσίαση του ιπποδρομίου, εντός του οποίου βρίσκεται σήμερα (σημ. Σουλτάν Αχμέτ, μεταξύ Μπλέ Τζαμιού και Αγίας Σοφίας) το εν λόγω μαθησιακό αντικείμενο. Με ομάδες εργασίας, πρόσβαση στο διαδίκτυο και δυνατότητα χρήσης του εργαστηρίου πληροφορικής θα μπορούσαν να προβούν σε μία γενικότερη παρουσίαση του χώρου και τις χρήσεις του στη διάρκεια του χρόνου ως τη σύγχρονη εποχή. Τα αποτελέσματα αυτών των ομαδικών εργασιών θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στην ολομέλεια, να λάβουν τη μορφή παραδοτέων με θέμα την ξενάγηση-περιήγηση στον χώρο και τον χρόνο, κειμενικής ή ηλεκτρονικής μορφής, video ή power point. Τέλος κρίνεται εκπαιδευτικά ιδιαίτερα ωφέλιμη μία ανοιχτή και ελεύθερη συζήτηση αναφορικά με πρωτότυπους και σύγχρονους τρόπους συντήρησης και προβολής των μνημείων, την προστασία και ανάδειξη της πολιτισμικής κληρονομιάς και τη σημασία που έχει για το παρόν η αποκατάσταση της ιστορικής σχέσης που συνδέει αναπόφευκτα τα αντικείμενα και τους χώρους με το παρελθόν. Προς τούτο η κατάλληλη και επαρκής χρήση του μαθησιακού αντικειμένου μπορεί να οδηγήσει σε εκπόνηση πολιτιστικών προγραμμάτων, εκπαιδευτικές επισκέψεις και εκδρομές εντός και εκτός Ελλάδας (βλ. Δελφοί, Κωνσταντινούπολη). Η παραπάνω χρήσεις συνάδουν με το πνεύμα των Αναλυτικών Προγραμματών Σπουδών (ΑΠΣ) για το μάθημα της Ιστορίας (Αρχαία, Βυζαντινή-Μεσαιωνική και Νεότερη) στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης μπορεί να λειτουργήσει διαθεματικά στα πεδία της Νεοελληνικής Γλώσσας, της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, της Λογοτεχνίας, της Μουσειακής Αγωγής, της Πολιτικής και Κοινωνικής Αγωγής, των Θρησκευτικών, των Καλλιτεχνικών και των ΤΠΕ.