Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης (; - 1822) ήταν οπλαρχηγός που συμμετείχε στον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1821. Γεννήθηκε στην Μάνη (Λιμένι Λακωνίας) και ήταν γιος του Πιέρρου Μαυρομιχάλη και νεότερος αδελφός του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Διακρίθηκε για την φιλοπατρία και την ανδρεία του. Με το ξέσπασμα της επανάστασης συγκρότησε δικό του σώμα και διακρίθηκε αρχικά στις μάχες της Καλαμάτας, της Κορώνης, της Μεθώνης, του Βαλτετσίου όπου ήταν γενικός αρχηγός του ελληνικού στρατού, στην πολιορκία της Τρίπολης κ.α. Αργότερα συμμετείχε μαζί με τον ανιψιό του Ηλία σε εκστρατεία στην Αττική και την Εύβοια όπου δεν κατάφερε να τον σώσει από τον θάνατο. Στη συνέχεια προσπάθησε ανεπιτυχώς μαζί με τον Ανδρούτσο να εκδικηθεί τον θάνατο του ανιψιού του. Το καλοκαίρι του 1822 συμμετείχε στην εκστρατεία του Μαυροκορδάτου στην Ήπειρο επικεφαλής σώματος 500 Μανιατών. Σκοτώθηκε στις 4 Ιουλίου του 1822 καθώς πολεμούσε στη Σπλάτζα Φαναρίου αντιμετωπίζοντας 3.000 Τουρκαλβανούς υπό τον Μουσταφάμπεη, δεχόμενος σφαίρα στο κεφάλι. Το σώμα του ενταφιάστηκε στο Μεσολόγγι. Γιος του ήταν ο Πέτρος Μαυρομιχάλης. Το Δημοτικό τραγούδι υμνεί και περιγράφει τον θάνατό του του από τον Πετρόμπεη στη σύζυγό του στη Μάνη: Πετρόμπεης καθότανε ψηλά στο Πετροβούνι κι εσφούγγιζε τα μάτια του μ΄ ένα χρυσό μαντήλι -Τι έχεις Μπέη και χλίβεσαι και χύνεις μαύρα δάκρυα -Σα με ρωτάς Κυριάκαινα και θέλεις για να μάθης απόψε μου ΄ρθαν γράμματα από το Μεσολόγγι τον Κυριακούλη σκότωσαν, τον πρώτο καπετάνιο και στάζουνε τα μάτια μου και τρέχουν μαύρα δάκρυα