Φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται ο ιστοριοδίφης, λογοτέχνης, δικηγόρος, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Καμπούρογλους Δημήτριος (Αθήνα, 1852 – Αθήνα, 1942). Γιος του Κωνσταντινουπολίτη Γρηγορίου Καμπούρογλου, λόγιου και ιδρυτή της πρώτης εθνικής θεατρικής σκηνής στη χώρα μας, και της Μαριάννας Σωτηριανού – Γέροντος, από την Αθήνα. Μεγάλωσε σε υψηλό πνευματικό περιβάλλον, καθώς η μητέρα του ήταν εξαιρετικά μορφωμένη για την εποχή. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με την ιστορική αναδίφηση. Εξέδιδε τη δική του εφημερίδα με το όνομα «Νέα Εφημερίς» και το 1882 υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας. Το 1891 προσλήφθηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, το 1892 διορίστηκε επιμελητής των χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης και κατά την περίοδο 1904-1917 διετέλεσε διευθυντής της. Το 1923 τιμήθηκε από την πολιτεία με το Κρατικό Αριστείο των Γραμμάτων, το 1927 έγινε το πρώτο δια εκλογής μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και κατά την περίοδο 1934-1935 χρημάτισε πρόεδρος της Ακαδημίας. Το 1932 γιόρτασε τα πενήντα χρόνια της φιλολογικής του δραστηριότητας στο σύλλογο Παρνασσός. Πέθανε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1939 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στην πλατεία «Φιλομούσου Εταιρείας» στην Πλάκα.