Πρόκειται για σχέδιο του σημαντικού Έλληνα αρχιτέκτονα, πολεοδόμου και ζωγράφου Δημήτρη Πικιώνη (1887-1968), που αναπαριστά την ανατολικομεσημβρινή όψη παραδοσιακής κατοικίας στη Ζαγορά Πηλίου. Ο Δημήτρης Πικιώνης επισκέφτηκε τη Ζαγορά Πηλίου το 1939 και στόχος του ήταν να μελετήσει την αρχιτεκτονική παράδοση του οικισμού. Κύρια χαρακτηριστικά των παραδοσιακών πηλιορείτικων κατοικιών είναι οι πέτρινοι τοίχοι, η ξύλινη στέγη με σχιστολιθικές πλάκες, τα ξύλινα κουφώματα, οι πολεμότρυπες και ο αμυντικός πυργίσκος. Συνήθως στο ισόγειο του αρχοντικού βρίσκονταν οι αποθηκευτικοί και βοηθητικοί χώροι. Στον α’, μεσαίο, όροφο διαμορφώνονταν τα δωμάτια όπου έμενε η οικογένεια το χειμώνα και στο β΄ όροφο τα δωμάτια που προορίζονταν για την καλοκαιρινή διαμονή. Κύριο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του Δ.Πικιώνη είναι η προσπάθεια ανάδειξης της ελληνικότητας μέσω της παράδοσης και της ιστορικής μνήμης. Ο Δ. Πικιώνης επισημαίνει: «Ας δούμε ευθύς το σπίτι που χτίζει ο χωρικός. Το φυσικό δρόμο που ακολουθεί για αυτό. Κανένα βιβλίο αρχιτεκτονικής δεν διάβασε. Τα πραγματώνει ακολουθώντας τη φύση». (Απόσπασμα των ιδεών του παρουσιάζονται στην εκπομπή – αφιέρωμα της ΕΡΤ στο Δημήτρη Πικιώνη «Παρασκήνιο»). Η μελέτη της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής αναδεικνύει ακόμη τη σημασία της χρήσης απλών υλικών, ακόμη και από δεύτερη χρήση, τη λιτότητα, την ταπεινότητα. Ο Δ. Πικιώνης προτάσσει μία αρχιτεκτονική που αφουγκράζεται το τοπίο και το γεωφυσικό περίγυρο. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος παρατηρεί: «Η αρχιτεκτονική του Πικιώνη βγαίνει κατ' ευθείαν μέσα από τη γη. Και μαζί ο αρχιτέκτονας». Ο ίδιος ο Πικιώνης διατυπώνει την ακόλουθη φράση: «Ήταν φορές που αισθανόμουν πως εις τα θεμέλια που εισχωρούσαν βαθιά στη γη, εις τους ογκώδεις τοίχους και τις καμάρες των, ήταν η ψυχή μου που εντοιχιζόταν εις το ανώνυμο πλήθος των...». (Μία περιήγηση στα έργα του μεγάλου αρχιτέκτονα Δ. Πικιώνη, 7/1/2006, Ιστότοπος Greek Architects). Η αρχιτεκτονική που προβάλλει συνδέεται με τον άνθρωπο και έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Συντελεί στη γνωριμία του ανθρώπου με το περιβάλλον και στην ανάπτυξη της αυτοσυνειδησίας του. «Περπατώντας επάνω σε τούτη τη γη, η καρδιά μας χαίρεται με την πρώτη χαρά του νηπίου, την κίνησή μας στο χώρο της πλάσης, την αλληλοδιαδοχή της καταστροφής και την αποκατάσταση της ισορροπίας που είναι η περπατησιά». (Απόσπασμα των ιδεών του που παρουσιάζονται στην εκπομπή - αφιέρωμα της ΕΡΤ στο Δημήτρη Πικιώνη «Παρασκήνιο»).