Πρόκειται για μύθο του Αισώπου, που έχει δημοσιευθεί στην Αποθήκη των Ωφελίμων και Τερπνών Γνώσεων, το 1848 και βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου της Πάτρας. Σύμφωνα με το μύθο, οι βάτραχοι ζητούσαν από το Δία να τους δώσει βασιλιά και, επειδή δεν έμειναν ευχαριστημένοι, όταν τους έστειλε ένα ακίνητο ξύλο, αυτός τους έστειλε τελικά ένα νερόφιδο που τους άρπαζε και τους έτρωγε. Το επιμύθιο του συγκεκριμένου μύθου είναι ότι, όταν ο βασιλιάς δεν επεμβαίνει στην πολιτεία, όλα κυλούν ομαλά, ενώ, όταν πολυπραγμονεί, το κάνει για το συμφέρον του, σε βάρος του λαού. Ο μύθος λειτουργεί με βάση την αλληγορία, μια εκφραστική τεχνική με την οποία επιδιώκεται και επιτυγχάνεται η απόκρυψη του πραγματικού νοήματος. Συνεπώς, οπουδήποτε λειτουργεί η έννοια της αλληγορίας, χρειάζεται και απαιτείται μια ειδική ανάγνωση για την αποκωδίκευση και την κατανόηση του πραγματικού νοήματος. Έτσι, μέσω του συγκεκριμένου μύθου παρουσιάζεται το πολίτευμα της μοναρχίας και ειδικότερα της βασιλείας, καθώς και ο αυταρχικός και απόλυτος τρόπος άσκησης της εξουσίας από το βασιλιά, που συχνά θίγει τα συμφέροντα των πολιτών και απειλεί όχι μόνο τις ελευθερίες τους αλλά και τη ζωή τους.