Ποίημα του Σωτήρη Σκίπη, του δημοτικιστή ποιητή, πεζογράφου, δραματουργού, μεταφραστή και ακαδημαϊκού (Αθήνα, 1881 - Προβηγκία, 1952). Το ποίημα δημοσιεύθηκε το 1924 στην "Αργώ", λογοτεχνικό περιοδικό που εξέδιδαν στην Αλεξάνδρεια από το 1923 ως το 1927 οι ιδρυτές της Ελληνικής Νεανικής Ένωσης. Η ποίηση του Σωτήρη Σκίπη, ο οποίος εντάσσεται στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή, είναι επηρεασμένη από το ύφος της εποχής του και αποτελεί συνέχεια της παραδοσιακής, ενώ διακρίνεται για τον νεορομαντισμό, τον συγκρατημένο λυρικό τόνο, τη λιτότητα στοχασμού και την αφθονία εμπνεύσεων. Στο συγκεκριμένο ποίημα ο ποιητής απευθύνεται στους νέους που συγκροτούν την νεανική ένωση που εκδίδει το περιοδικό "Αργώ", για να τους εκφράσει την επιθυμία του να ακολουθήσει τους νέους σε "μακρινά θαλασσινά ταξίδια", αλλά και τους περιορισμούς που του επιβάλλει η δική του ώριμη ηλικία κρατώντας τον τελικά στη "στεριά".