Παρά το γεγονός ότι η άποψη του γράφοντος είναι υπερβολική και απόλυτη, το κείμενο θυμίζει και σημερινές «γκρίνιες» για το ρόλο της τέταρτης εξουσίας. Οι μαθητές του λυκείου —που στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας θητεύουν και στο δημοσιογραφικό λόγο— θα μπορούσαν να αντλήσουν ενδιαφέροντα στοιχεία, από το συγκεκριμένο άρθρο. Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με το περιεχόμενό του, το άρθρο αποτελεί μια καλή αφορμή για να συζητηθούν ο ρόλος αλλά και τα όρια του δημοσιογραφικού λόγου. Πέραν όμως του δημοσιογραφικού ρόλου, το μαθησιακό αντικείμενο θέτει ένα ζήτημα σχετικό με το κατά πόσον ‘δικαιούται' ο δημοσιογράφος να περνά στο χώρο της Τέχνης. Οι Έλληνες μαθητές έχουν επαφή και με τους δύο τομείς από πολύ νωρίς, από τις αρχές της φοίτησής τους στο σχολείο, έχουν γνωρίσει τον μαγικό κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχουν μάθει να παρακολουθούν, να ενημερώνονται και να ψυχαγωγούνται από διάφορες πηγές (ΜΜΕ, διαδίκτυο κτλ.), έχουν διδαχθεί τη σημασία της Τέχνης, ως γλώσσας για όλους σε όλες τις εποχές. Όταν φτάνουν στο λύκειο μελετούν την Είδηση, το σχόλιο, την οπτική γωνία του γράφοντος. Ο διδάσκων θα μπορούσε να προτείνει μια συζήτηση αλλά και ερευνητική εργασία σχετική. Τα συμπεράσματα θα είναι των μαθητών.