Φωτογραφικό πορτραίτο του σημαντικού Έλληνα φωτογράφου Κώστα Μπαλάφα (1920-2011), από έναν επίσης πολύ σημαντικό φωτογράφο της ίδιας γενιάς, τον Τάκη Τλούπα (1920-2003). Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1973. Ο εικονιζόμενος, ο Κώστας Μπαλάφας, ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία εμπειρικά ενώ σπούδαζε Γαλακτοκομία στα Ιωάννινα, αλλά τη χρησιμοποίησε συστηματικά κατά τη διάρκεια της ιταλικής εισβολής και της γερμανικής κατοχής. Έχοντας καταταγεί στον ΕΛΑΣ ως αντάρτης-τυφεκιοφόρος, φωτογράφιζε παράλληλα κάθε πτυχή της ζοφερής πραγματικότητας της εποχής: την πορεία του ελληνικού στρατού προς το αλβανικό μέτωπο, τις μάχες, τις κτηνωδίες του γερμανικού στρατού, αλλά και τη δύσκολη καθημερινή ζωή των ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου. Το σύνολο της δουλειάς του αυτής θα αποτελέσει αργότερα ένα σπουδαίο φωτογραφικό ντοκουμέντο, που, μαζί με αυτό του Σπύρου Μελετζή, θα αποδειχτούν οι μοναδικές ουσιαστικά φωτογραφικές μαρτυρίες της Αντίστασης στα βουνά. Οι σκληρές συνθήκες ζωής και οι αγώνες του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια επέδρασαν στον ευρύτερο ψυχισμό του και διαμόρφωσαν το ύφος της φωτογραφικής του δουλειάς, ιδίως σε θέματα κοινωνικού προβληματισμού, τα οποία τον απασχόλησαν και μεταπολεμικά στο σύνολο της φωτογραφικής του δουλειάς, εστιάζοντας στην καθημερινή ζωή και το μόχθο των απλών ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου. Μετά την περιπέτεια του πολέμου και του Εμφυλίου, εργάστηκε, μεταξύ άλλων, ως οπερατέρ (εικονολήπτης) της Ελληνικής τηλεόρασης. Το 2008 δώρισε το φωτογραφικό αρχείο του στο Μουσείο Μπενάκη, αποτελούμενο από 15.000 ασπρόμαυρα αρνητικά από το 1939 έως το 2000 και 60 ταινίες μικρού μήκους με κεντρικό θέμα τα ήθη και τα έθιμα της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Ο φωτογράφος που τράβηξε τη φωτογραφία, ο Τάκης Τλούπας, είναι επίσης ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες φωτογράφους. Αυτοδίδακτος και ο ίδιος, όπως ο Μπαλάφας, στρέφεται τελικά επαγγελματικά στη φωτογραφία από το 1945, όταν άνοιξε το φωτογραφείο του στη Λάρισα. Ήδη όμως από πριν έχει ξεκινήσει να φωτογραφίζει συστηματικά με κεντρικό άξονα και θεματολογία τη ζωή του Θεσσαλικού κάμπου και των βουνών της Πίνδου και του Ολύμπου. Για περισσότερα από 50 χρόνια αποτυπώνει φωτογραφικά χαρακτηριστικές απόψεις της μεταπολεμικής και νεότερης Θεσσαλίας και εικόνες από την καθημερινή ζωή, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων της ελληνικής υπαίθρου. Σημαντική είναι η σειρά πορτραίτων του με προσωπικότητες της εποχής του, αλλά και απλών αγροτών, κτηνοτρόφων, ψαράδων κλπ σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Και οι δυο αυτοί μεγάλοι φωτογράφοι έχουν κληροδοτήσει φωτογραφικά αρχεία ανεκτίμητης καλλιτεχνικής, ιστορικής, ανθρωπολογικής και κοινωνιολογικής αξίας παρέχοντας πλούσιο υλικό τεκμηρίωσης για την Ελλάδα από τη δεκαετία του 40 και μετά.