Το κείμενο αυτό από το περιοδικό «Ο Νουμάς» μπορεί να αξιοποιηθεί σε διαθεματική διδασκαλία Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, προκειμένου οι μαθητές να έλθουν σε επαφή με ένα κείμενο ποιητικής κριτικής. Διαβάζοντάς το οι μαθητές καλούνται να ανακαλύψουν τα ιδιαίτερα γνωρίσματα ενός κειμένου κριτικής, το στόχο αλλά και τη θέση του συγγραφέα, τη σύνδεση της κριτικής ως δοκιμίου αλλά και ως δημοσιογραφικού κειμένου με την κοινωνική επικαιρότητα και ανάγκη. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν αναγκαίο να επιβληθεί η δημοτική στη λογοτεχνία και να ανανεωθεί η ποίηση από τον πομπώδη Ρομαντισμό του παρελθόντος. Συγκεκριμένα, πρέπει να εντοπίσουν τη δομή του κριτικού κειμένου: Πληροφορίες για τον συγγραφέα, τον τίτλο, το είδος κειμένου και τις αξιολογικές κρίσεις του Κ. Παλαμά για το έργο του Γ. Δροσίνη. Η κριτική του Κ. Παλαμά διαφέρει σημαντικά στη δομή από λογοτεχνικές κριτικές, όπως αυτή του Β. Βαρίκα για το μυθιστόρημα του Κ. Πολίτη «Στου Χατζηφράγκου» (Β. Βαρίκας, Συγγραφείς και κείμενα, Α', 1961-1965, Αθήνα, Ερμής 1975, σελ. 200-202). Παρά το γεγονός όμως ότι ο Κ. Παλαμάς δεν οργανώνει τις πληροφορίες του όπως ο Β. Βαρίκας, οι μαθητές μπορούν να καταλάβουν τις θέσεις του απέναντι στη συλλογή του Γ. Δροσίνη. Στη συνέχεια, κρίνεται σκόπιμο να γράψουν τα δικά τους κείμενα κριτικής σχετικά με ποιήματα ή πεζογραφήματα που έχουν ήδη διδαχθεί στη λογοτεχνία. Οι μαθητές μπορούν μέσα από την παραπάνω διαδικασία να κατανοήσουν ότι, για να γράψουν μια κριτική, πρέπει να καταλήξουν αν τους αρέσει το λογοτεχνικό κείμενο και μετά να αιτιολογήσουν την άποψή τους. Τα επιχειρήματα στην Κριτική δεν τεκμηριώνουν αντικειμενικά δεδομένα. Αποδεικνύουν, όχι τι ισχύει, αλλά τι σκέφτεται ο κριτικός.