Ο «πατέρας» της ελληνικής δημοσιογραφίας Βλάσης Γαβριηλίδης (1848-1920), υπογράφει με το ψευδώνυμο «Καλιβάν» αυτό το δίστηλο πρωτοσέλιδο άρθρο, το οποίο δημοσιεύθηκε, το 1883( Vol 4, No 567 σελ. 2-3), στην εφημερίδα "Μη Χάνεσαι" (1880-1883), όπου ήταν και διευθυντής. Το άρθρο περιστρέφεται γύρω από το ψευδοδίλημμα της ετοιμότητας ή μη, του ελληνικού στρατού να αντιμετωπίσει τον τουρκικό σε μια επικείμενη πολεμική σύρραξη. Ως αιτία ή δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε από τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο για την αποφυγή του πολέμου και την επικράτηση ειρήνης που τελικά υπογράφτηκε τον Ιούλιο του 1881 ήταν η κατάργηση ήδη από τον Τρικούπη της πρακτικής εκπαίδευσης και της διετούς θητείας του στρατεύματος πλην εξαιρέσεων και είχε επιβληθεί η μονοετής, πράγμα το οποίο σήμαινε αποδυνάμωση του στρατεύματος και του ιππικού. Ο στρατός διέθετε ελάχιστη δύναμη μόλις 24.000 ανδρών, δεν διέθετε ζώα, υπαξιωματικούς, οχύρωση και βοήθεια από ξένους αξιωματικούς. Τα πιο πολλά άρθρα εφημερίδων της εποχής έγραφαν ( από το 1877 και μετά) ότι η Ελλάδα ήταν ανέτοιμη για τακτικό πόλεμο, ενώ ο συγγραφέας του άρθρου Δεληγιάννης έγραφε ότι,αν η Ελλάδα κήρυττε πόλεμο κατά της Τουρκίας που ήταν μπερδεμένη με τον πόλεμο κατά των Ρώσων, θα καταστρεφόταν. Εξαίρεση αποτέλεσε άρθρο της εφημερίδας "Ώρα" το 1883, που έγραφε ότι ο στρατός ήταν έτοιμος, σαν από θαύμα, μετά από μια πενταετία πλήρους ανετοιμότητας. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι, ο Κουμουνδούρος όντας επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, επέτυχε, στα 1881, την αναίμακτη, χωρίς πόλεμο, προσάρτηση ελληνικών εδαφών στο νεοσύστατο ελλαδικό κρατίδιο. 'Υστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις που κράτησαν πάνω από ένα χρόνο, ο Κουμουνδούρος, παρότι αντιμετώπισε δριμύτατες επιθέσεις από την αντιπολίτευση του Τρικούπη και του βασιλέως, επειδή δεν παραχωρήθηκε ολόκληρη η Ήπειρος, ανάγκασε τους Τούρκους να δεχτούν την πρότασή του για ειρηνική παραχώρηση στην Ελλάδα της Θεσσαλίας και του διαμερίσματος της Άρτας (στη Νότια Ήπειρο). Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος γεννήθηκε το 1817 στη Γαρμπελιά Ζαρνάτας της μεσσηνιακής Μάνης. Σπούδασε νομικά και έγινα αντιεισαγγελέας πρωτοδικών στην Καλαμάτα. Κυριάρχησε 50 χρόνια στο πολιτικό στίβο και έγινε 18 φορές Υπουργός, όπως: Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Εξωτερικών, Εκκλησιαστικών, δημόσιας εκπαίδευσης, δύο φορές πρόεδρος της Βουλής και 10 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος. Έκανε διανομή των εθνικών κτημάτων στους ακτήμονες αγρότες, ανέπτυξε τις χερσαίες και θαλάσσιες συγκοινωνίες και η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου φέρει τη δική του σφραγίδα. Το 1870 ως πρωθυπουργός ασκεί πολιτικό πρόγραμμα όπως «εξωτερικώς ειρήνη, εσωτερικώς ισορροπία, άνευ φόρων και δανείων και αποκέντρωσις». Χωρίς να υποδουλώσει τη χώρα σε ξένους δανειστές με ασύμφορους όρους όπως έκανε αργότερα ο Χαρίλαος Τρικούπης, προσπάθησε να προλάβει το διαφαινόμενο κίνδυνο του υδροκεφαλισμού του κράτους, με σύμμετρη αξιοποίηση των επαρχιών της χώρας. Ο Κουμουνδούρος θεωρείται ο πρόδρομος της αστικοποίησης της χώρας και ήρθε σε σύγκρουση με τη φεουδαρχική τάξη. Έθεσε όρους στο Βασιλιά Γεώργιο, όπως: Ίση φιλία στις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις και στις λοιπές Δυνάμεις. Εφαρμογή των συνταγματικών θεσμών. Τροποποίηση του εκλογικού συστήματος. Ελευθερία – Ευθύνη Υπουργών. Αποκέντρωση. Το 1870 επέβαλε την τάξη στη Μάνη σταματώντας τις εσωτερικές αντιθέσεις και τις έχθρες. Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος ήταν ένας από τους επιφανέστερους πολιτικούς του 19ου αιώνα, που ωφέλησε την Ελλάδα, παράμενε όμως στο τέλος της ζωής του άστεγος, με ερειπωμένο τον Πύργο του. .