Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης, με καταγωγή από την Καστοριά, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1878 και ήταν γιος του πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού, Στέφανου Δραγούμη. Σπούδασε Νομικά στο Παρίσι, ενώ από το 1902 τοποθετήθηκε υποπρόξενος της Ελλάδας στο Γενικό Προξενείο Μοναστηρίου. Η παρουσία του στην γη της Μακεδονίας συνδυάστηκε με τις προσπάθειές του προκειμένου οι Έλληνες να αντιταχθούν στους σχισματικούς Βουλγάρους, οι οποίοι προσπαθούσαν να εκβουλγαρίσουν την περιοχή. Γι αυτόν το σκοπό, συνεργάστηκε με τον γαμπρό του και αγωνιστή, Παύλο Μελά, υπηρετώντας τόσο στο Προξενείο Σερρών, όσο και στην Ανατολική Ρωμυλία στο Προξενείο του Πύργου (της Βουλγαρίας), στη Θράκη και στο Προξενείο Φιλιππούπολης, ως το 1907. Τη διετία 1907-1909, όταν ξέσπασε η επανάσταση των Νεότουρκων, βρίσκεται στην ελληνική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη. Οι αρχικές διακηρύξεις του κινήματος περί «ισονομίας και ισοπολιτείας των εθνοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» τον βρίσκουν σύμφωνο με τις απόψεις του σχετικά με τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίσει ο Ελληνισμός στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Μολονότι ήταν πολέμιος της Μεγάλης Ιδέας και της ενσωμάτωσης στην εθνικό κορμό των αλύτρωτων πατρίδων, ωστόσο υπηρέτησε στο επιτελείο του τότε Αρχιστράτηγου διαδόχου Κωνσταντίνου, ενώ τον Οκτώβριο του 1912 συμμετείχε και στις διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους για την παράδοση της Θεσσαλονίκης. Το Μάιο του 1915 αποφασίζει να αφήσει την διπλωματία για την πολιτική και εκλέγεται ανεξάρτητος βουλευτής Φλωρίνης. Αρχικά, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, ωστόσο στην πορεία αποφάσισε να «αλλάξει στρατόπεδο», διότι, όπως έχει ειπωθεί, είδε στο πρόσωπό του σημάδια αυταρχισμού, καθώς και εθνικής υποτέλειας στην πολιτική του. Το 1917 εξορίσθηκε στην Κορσική μαζί με άλλους αντιβενιζελικούς και αργότερα στην Σκόπελο, μέχρι την απελευθέρωσή του το 1919. Με την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι, στις 30 Ιουλίου του 1920, πλήθος βενιζελικών βγήκε στους δρόμους εξαγριωμένο, κατέστρεψε γραφεία του αντιπολιτευόμενου τύπου, θέατρα όπως το «Κοτοπούλη», αλλά και σπίτια πολιτικών της αντιπολίτευσης. Τα επεισόδια αυτά ονομάστηκαν Ιουλιανά και σημαδεύτηκαν από την δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη στις 31 Ιουλίου.