Ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο «Η λύπη της», χαρακτηριστικό της ποίησης του συγκεκριμένου εκπρόσωπου της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, που αντιτάχτηκε στην υπερβολή και τον άκρατο ρομαντισμό, ενώ παράλληλα καθιέρωσε τη δημοτική γλώσσα στην ποίηση. Το συγκεκριμένο ποίημα εκδόθηκε στο «Ημερολόγιον του Σκόκου». Πρόκειται για ποίηση χαμηλών τόνων, αισθηματική, μελωδικά λυρική και δραματική. Το έργο του Πολέμη , που είχε πρωτοφανή λαϊκή απήχηση, διακρίνει ο μελωδικός στίχος, η απλότητα και ο αβίαστος συμβολισμός. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Το 1918 τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα. Έγραψε ακόμα δράματα, ποιήματα για παιδιά, λίγα διηγήματα, ενώ επιμελήθηκε ποιητικές ανθολογίες.