O εικονιζόμενος Γιώργος Σεφέρης (1900 – 1971) υπήρξε πολύ μεγάλος Έλληνας ποιητής. Ακόμη, έγραψε δοκίμια, ενώ έκανε και κάποιες μεταφράσεις. Σπούδασε Νομικά και ακολούθησε διπλωματική καριέρα. Στα γράμματα εμφανίσθηκε το 1931, με μια ολιγοσέλιδη ποιητική συλλογή με τίτλο «Στροφή», εισπράττοντας μεικτές κριτικές. Σήμερα, θεωρείται πως το έργο του επηρέασε την Ελληνική ποίηση, καθώς της προσέδωσε μοντέρνα χαρακτηριστικά. «Ο Σεφέρης έθεσε τη βάση για την ελεύθερη ποίηση», σημείωνε ο Ελύτης. Η γλώσσα του είναι καθαρή, λιτή, πλούσια και νοηματικά δύσκολη, συμβολική και υπαινικτική, δίχως βερμπαλισμούς αλλά με τολμηρούς εκφραστικούς τρόπους. Τα θέματά του αναδεικνύουν τη διαχρονική ελληνική παράδοση και την ανανεώνουν. Το ύφος του είναι λυρικό, άκρως διαποτισμένο από το Ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες. Επίσης, χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι η απαισιοδοξία, η μελαγχολία αλλά με μια ισχυρή επίγνωση της πραγματικότητας. Στις κλασικές φράσεις του συγκαταλέγονται και οι: «Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται», «Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό» και «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Ο Σεφέρης αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας σε πολλά Πανεπιστήμια, ενώ έλαβε και άλλες τιμητικές διακρίσεις. Υψηλότερη όλων η βράβευσή του με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών το 1963. Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από σημαντικούς Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Στη φωτογραφία αυτή του 1953, ο Γιώργος Σεφέρης εμφανίζεται με τον πολύ καλό του φίλο, σημαντικό Κύπριο ζωγράφο, Αδαμάντιο Διαμαντή.