ΙΣΤΟΡΙΑ: Παρακολουθούμε στο youtube την πενηντάλεπτη ταινία του T. Remme “Colosseum, gladiator Verus’ story” BBC/Discovery Chanel 2003 (ολόκληρή ή αποσπάσματα). Συζητούμε για το ρωμαϊκό «θέαμα» των μονομάχων από τρεις οπτικές γωνίες: των μονομάχων, των θεατών και του ρωμαίου αυτοκράτορα. Στη συνέχεια, αντιπαραθέτουμε το ανάγλυφο του μονομάχου Τρυφερού με άλλα εκθέματα του αρχαιολογικού μουσείου της Πάτρας, των οποίων το θέμα έχει άμεση σχέση με το ρωμαϊκό Αμφιθέατρο. Εκεί λάμβαναν χώρα θεατρικές, μουσικές και αθλητικές εκδηλώσεις αλλά και μονομαχίες-θηριομαχίες. Εκτός από τις εισόδους του κοινού υπήρχε η πύλη «της ζώσης σαρκός» και η πύλη «της νεκρικής πόλης». Στην αυτοκρατορία υπήρχαν 230 αρένες και μία από αυτές λογιζόταν της Πάτρας. Εκεί οι ρωμαίοι και τα πλήθη διασκέδαζαν και λάμβαναν την αγωγή του πολεμοχαρή στρατιώτη και του υπάκουου εξαρτημένου «πολίτη». Μια μάζα που ευχαριστιόταν και διασκέδαζε με το αίμα και το θάνατο, μακριά από τη μάθηση, ήταν πιο χειραγωγήσιμη. Σε αντίθεση με τη βία και τον εκβαρβαρισμό προβάλλουμε το ψηφιδωτό από τα Υψηλά Αλώνια με απεικόνιση γυμνών αθλητών που διαγωνίζονται για ένα στεφάνι ελιάς. Μια ματιά σε ένα μονομάχο και σε έναν αθλητή καθιστά προφανή τη διαφορά, ο ένας ντυμένος σαν αστακός, ο άλλος γυμνός, ο ένας αν δεν σκοτώσει, δεν θα επιβιώσει, ο άλλος επιβιώνει στην ευγενή άμιλλα γυμνάζοντας το σώμα και τη σκέψη στην αρετή. ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: Προβάλλουμε στους μαθητές μας από το youtube το βίντεο της διαφήμισης του αποσμητικού Axe «Axe Peace: Make love, not war» διάρκειας ενός λεπτού με τις εκατομμύρια επισκέψεις και τα χιλιάδες “like” ή το τραγούδι του John Lennon “ Make love, not war”. Τους ρωτάμε πώς συσχετίζεται το σλόγκαν που χρησιμοποιείται ακόμα -και στον 21ο αιώνα- με το ανάγλυφο του μονομάχου Τρυφερού. Ο συγγραφέας Γ. Λεκάκης αναφέρει ότι αυτή η εικόνα, του 2ου αιώνος μ.Χ., μπορεί να εκληφθεί ως η πρώτη παράσταση της φράσεως: «Πατέρα, φτάνει πια… Κάνε έρωτα, όχι πόλεμο… 18 αιώνες πριν την «εφεύρουν» τα έξαλλα νιάτα της Αμερικής…». Στη συνέχεια, τους ζητούμε να γράψουν ένα διάλογο ανάμεσα στον Τρυφερό και το γιό του, Αλέξανδρο.