Το παρόν μαθησιακό αντικείμενο μπορεί να αξιοποιηθεί, κατά τη διδασκαλία του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, με σκοπό οι μαθητές να γνωρίσουν μια σχεδόν άγνωστη σήμερα ποιήτρια, που έδρασε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, την Ελένη Λάμαρη. Θα αναζητήσουν στοιχεία για το ποιητικό παρελθόν της και θα διαπιστώσουν ότι οι περισσότερες πληροφορίες που διαθέτουμε για αυτή προέρχονται από έργα άλλων ποιητών, όπως του Στέφανου Μαρτζώκη και του Κώστα Καρυωτάκη. Θα μελετήσουν το ποίημα του Καρυωτάκη, οι «Τάφοι», το οποίο γράφτηκε δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατό της και μέσω αυτού ο ποιητής επιθυμεί να υπενθυμίσει τη φυσική της παρουσία στις μελλοντικές γενιές Ελλήνων ποιητών και όχι μόνο. Τέλος, οι μαθητές θα συνειδητοποιήσουν τη διττή λειτουργία της ποίησης, ως μέσου έκφρασης συναισθημάτων και προβληματισμών αλλά και διαιώνισης του ονόματος προσώπων, στο διηνεκές.