Το άρθρο δημοσιεύτηκε το 1883 στην εφημερίδα "Μη Χάνεσαι" (1880-1883), διευθυντής της οποίας ήταν ο «πατέρας» της ελληνικής δημοσιογραφίας Βλάσης Γαβριηλίδης (1848-1920). Το υπογράφει αρθρογράφος ονόματι Λυκογιάννης, ως ειδικός ανταποκριτής παρόμοιας ειδησεογραφίας. Πρόκειται για σταθμό καραντίνας, κυρίως για ναυτικούς και επισκέπτες από θαλάσσης αρχικά, αλλά αργότερα και περίθαλψης και θεραπείας όλων των διερχομένων επισκεπτών από το λιμάνι του Πειραιά. Στο Λοιμοκαθαρτήριο υπήρχαν επίσης χώροι απομόνωσης (για όσους παρουσίαζαν κάποιο κρούσμα ασθένειας) Ο Λυκογιάννης επισημαίνει λάθος της προξενικής αρχής της Αλεξάνδρειας ως προς τον ακριβή αριθμό επιβατών που ήρθαν κάποτε στον Πειραιά, συγκεκριμένα η ελληνική πλευρά περίμενε λιγότερους ( 385 άτομα ενώ κατέφτασαν 491 ). Αυτό το λάθος ήταν σοβαρό διότι, όπως είναι ευνόητο, δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να υπάρχει ιδίου επιπέδου προετοιμασία, οργάνωση, φροντίδα και περίθαλψη με περισσότερους αφιχθέντες από τους αναμενόμενους. Παρά ταύτα όμως, όλα οργανώθηκαν με πολλή επιμέλεια χάρη σε ένα ικανότατο και χαρισματικό υγειονόμο, τον κ. Βουρνάζο. Ο αρθρογράφος επιπροσθέτως προέβαλε την αναγκαιότητα διορισμού ενός ανώτερου επόπτη του λοιμοκαθαρτηρίου, όπως τον ονόμασε, ο οποίος να μοιραστεί τις ευθύνες και τα καθήκοντα που εκτελεί ο ένας και μόνος υγειονόμος, να είναι ιδιαίτερος και χαρισματικός, οργανωτικός, ώστε να είναι επικεφαλής γιατρών, επιστατών, υγειονομοφυλάκων, στρατιωτικού και ναυτικού αποσπάσματος. Πάνω απ' όλα θα έπρεπε να είναι ενάρετος και ηθικός, για να αποφευχθούν συμπτώματα κατάχρησης εξουσίας και κερδοσκοπίας σε βάρος των καθαριζόμενων ασθενών.