Οι μαθητές προσεγγίζοντας το έργο του Σικελιανού μπορούν να υλοποιήσουν τις παρακάτω δραστηριότητες: • Καταγράφουν τα έργα του ποιητή που εντάσσονται σε καθεμία από τις τρεις ευρύτερες περιόδους στις οποίες χωρίζεται,σύμφωνα με τους μελετητές (1907 μέχρι το 1917, 1917 μέχρι το 1927, μετά τη Δελφική προσπάθεια μέχρι το τέλος της ζωή του, το 1951). • Αφού κατατάξουν τα έργα του Σικελιανού χρονολογικά, καλούνται να εξετάσουν σε ποια περίοδο διακρίνουν την πρώτη ενόραση του ποιητή για τη Δελφική ιδέα, που τον απασχόλησε και κατέβαλε τεράστια προσπάθεια να γίνουν οι Δελφοί νέο παγκόσμιο πνευματικό κέντρο, με σκοπό να διαδοθεί το πνεύμα, οι τέχνες, η ειρήνη. Σημειώνεται ότι για τη Δελφική ιδέα ο ίδιος ο ποιητής γράφει: "Η Δελφική προσπάθεια δεν είναι πρόγραμμα πολιτικό, είναι πρόγραμμα πνευματικό-είναι πίστη επιστημονική και ιστορική...Πρόκειται για μια σύγχρονη προσπάθεια για την πνευματική και την ιστορική προσέγγιση των λαών". (Α. Σικελιανού: "Η προσπάθειά μου στους Δελφούς"- Πεζά Β΄). • Μελετούν τη ζωή και το έργο του Ά. Σικελιανού και προσπαθούν να εξηγήσουν τους λόγους για τη στροφή του ποιητή στο θέατρο, και συγκεκριμένα προς την τραγωδία. • Ως γνωστόν, ο Άγγελος Σικελιανός από την αρχή της Γερμανικής κατοχής, εντάσσεται από τους πρώτους σ ο Ε.Α.Μ. και δουλεύει με ενθουσιασμό στις τάξεις του. Πρωτοστατεί στα συσσίτια, στην έκδοση παράνομης εφημερίδας, στην κυκλοφορία χέρι με χέρι των ποιημάτων του που τονώνουν το ηθικό των Ελλήνων. Οι μαθητές καταγράφουν και σχολιάζουν τα ποιήματα του Ά. Σικελιανού της περιόδου της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης και εξηγούν με ποιο τρόπο η ποίηση του Σικελιανού κατά την περίοδο αυτή εμπνέεται από τα πάθη και τους αγώνες του λαού και έχει εθνεγερτική πνοή. • Μελετούν το ποίημα του Άγγελου Σικελιανού «Στ΄ Οσίου Λουκά το μοναστήρι», στο οποίο ο ποιητής περιγράφει μία σκηνή που έγινε μέσα στον ναό της μονής του Οσίου Λουκά στον Ελικώνα, που είναι το σπουδαιότερο μνημείο του 11ου αιώνα κοντά στο σημερινό χωριό Στείρι. Στη συνέχεια με αφορμή αυτά που σημειώνει ο Ε. Παπανούτσος στο: «Παλαμάς-Καβάφης-Σικελιανός»: “Στον Σικελιανό η Ελλάδα είναι παντοτινά παρούσα μαζί με ολόκληρη την προϊστορία και την ιστορία της σαν μνήμη και εμπειρία, σαν έντονη «συνείδηση της γης» και της «φυλής», όπου το είναι και το γίγνεσθαι, η ιδέα και το φαινόμενο, ο μύθος και η ιστορία εμπεριέχονται μέσα σ΄ ένα μοναδικό στο είδος του βίωμα», οι μαθητές αποδεικνύουν το ορθό ή το εσφαλμένο των παρατηρήσεων του Ε. Παπανούτσου κάνοντας αναφορά στο ποίημα.