Τα παιδιά συχνά προβαίνουν σε πολλαπλασιαστικούς συλλογισμούς, τόσο εξαιτίας καθημερινών εμπειριών ή μιας απρόσμενης κατάστασης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους, αλλά και στα πλαίσια προγραμματισμού συγκεκριμένων δράσεων ή αναγκών. Οι δράσεις που οργανώνει ο/η εκπαιδευτικός κινούνται γύρω από τον άξονα της προσέγγισης των εννοιών του πολλαπλασιασμού και όχι της κατάκτησής τους (Καπέλου, 2008 & Π.Ι, 2011). Οι δράσεις αυτές έχουν ως πυρήνα τους το παιχνίδι με το "μέρος και το όλον", γεγονός που θα οδηγήσει σε γνωριμία με εννοιολογικές φόρμες, χρήσιμες για τη διύλιση της πολυπλοκότητας και για την επίλυση προβλημάτων (Willke, 1996 & Καλαβάσης, 2013). Καταστάσεις όπως η επαναλαμβανόμενη πρόσθεση (όπως, "2 φορές το 3 είναι 3+3") και η συμμεταβολή ποσοτήτων (όπως, "η κάθε αλατοζύμη έχει δύο ποτήρια αλάτι, οι δύο αλατοζύμες πόσα ποτήρια αλάτι έχουν;") συνδράμουν στην ανάπτυξη του πολλαπλασιαστικού συλλογισμού των παιδιών αυτής της ηλικίας (Τζεκάκη,2011). Το παρόν σενάριο μπορεί να αξιοποιηθεί στην τάξη του νηπιαγωγείου, εφόσον τα παιδιά έχουν γνωρίσει τους φυσικούς αριθμούς (αναγνώριση, διατάξεις αριθμών και μετρήσεις). Επίσης, εφόσον έχουν έρθουν σε επαφή με την πρόσθεση. 'Ετσι, στην α' φάση του σεναρίου, οι μαθητές αναγνωρίζουν και περιγράφουν ποσότητες οικείων τους αντικειμένων, όπως γάντια, μαρκαδόροι, παπούτσια, κάλτσες, κτλ και "παίζουν" με αυτά έτσι ώστε να αντιληφθούν πως σε πολλές περιπτώσεις στην καθημερινή τους ζωή χρησιμοποιούνε ένα πλήθος αντικειμένων (αυγά, γάντια, μολύβια κ.α) οργανωμένο σε μικρές δομές (εξάδα, ζεύγη, σετ). Για παράδειγμα, στον μπακάλη αγοράζουν μια εξάδα αυγά για την κατασκευή ενός γλυκού ή στην αγορά με τη μητέρα τους επιλέγουν ένα ζευγάρι γάντια για το χειμώνα. Σε αυτήν τη φάση στοχεύουμε να αναδείξουμε εμπειρίες που έχουν τα παιδιά αλλά και να τροποποιήσουμε πιθανόν λανθασμένες αντιλήψεις τους. Μας ενδιαφέρει να μάθουν να χρησιμοποιούν τους όρους "ζευγάρι", "σετ", "εξάδα" κ.α, καθώς παρατηρούν τις αντίστοιχες εικόνες ...