Η προστιθέμενη αξία της διερευνητικής μάθησης (Inquiry Based Learning) επισημαίνεται από πρόσφατες έρευνες- μελέτες στη διεθνή βιβλιογραφία για τη σύγχρονη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών (Brickman et al.2009;). H παρούσα θεωρία μάθησης προωθεί μιαπροσέγγιση της εκπαιδευτικής πράξης, η οποία περιλαμβάνει τη σκόπιμη διαδικασία διάγνωσης προβλημάτων, την κριτική θεώρηση των πειραμάτων, τον σχεδιασμό ερευνών, τη διάκριση εναλλακτικών αντιλήψεων - λύσεων, τη διατύπωση υποθέσεων, την κατανόηση και κατασκευή μοντέλων, τη διατύπωση συνεκτικών επιχειρημάτων - συμπερασμάτων, τη διαλογική συζήτηση και αντιπαράθεση ομοτίμων, κλπ. (Lin et al., 2004). Από παιδαγωγικής σκοπιάς, η διδακτική αυτή προσέγγιση παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα προς άλλες παραδοσιακές μεθόδους, το οποίο έγκειται στο γεγονός, ότι ωθώντας τους μαθητές να οικοδομήσουν ενεργά τη γνώση μέσω της έρευνας και της ανακάλυψηςσυντείνει ουσιαστικά στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια ισχυρών γνωστικών, μεταγνωστικών, επικοινωνιακών και επιστημονικών δεξιοτήτων (Hu et al., 2008;Sun et al., 2014). Μολονότι η προσέγγιση των φυσικών επιστημών μέσω της διερευνητικής μάθησης αποτελεί μια διδακτική πρακτική με πολλά δυνατά οφέλη για τους ίδιους τους μαθητές, ταυτόχρονα προβάλλει και σημαντικές προκλήσεις για τον ρόλο του εκπαιδευτικού κατά τη μαθησιακή διαδικασία. Ο εκπαιδευτικόςκαλείται να εφεύρει τρόπους και μέσα αξιολόγησης των πολλαπλών διερευνητικών δεξιοτήτων που αναπτύσσουν οι μαθητές κατά τη διάρκεια υλοποίησης των σεναρίων μάθησης, τα οποία θα περιλαμβάνουν και θα αποτιμούν ένα ευρύ φάσμα δεδομένων. Οι παραδοσιακές τεχνικές αξιολόγησης των μαθητών, όπως τα διαγωνίσματα και τα τεστ, δεν επαρκούν για να αποτιμήσουν αποδοτικά και σε βάθος τις ανώτερες δεξιότητες των μαθητών, όπως επισημαίνεται από τη σύγχρονη βιβλιογραφία (Silva, 2008;)). Μοντέρνες τεχνικές αξιολόγησης, όπως η αξιολόγηση ομοτίμων, η αυτοαξιολόγηση, οι ρουμπρίκες αξιολόγησης, κλπ., μπορούν να αξιοποιηθούν από τον εκπαιδευτικό συνδυαστικά. Η ...