Πρόσφατες μελέτες-έρευνες στη διεθνή βιβλιογραφία επισημαίνουν την προστιθέμενη αξία της διερευνητικής μάθησης (Inquiry Based Learning) στη σύγχρονη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών (Spronken-Smith, 2008; Brickman et al.2009; Minner et al., 2010). Η διερευνητική μάθηση αποτελεί μια διδακτική προσέγγιση που περιλαμβάνει τη σκόπιμη διαδικασία διάγνωσης προβλημάτων, κριτικής θεώρησης πειραμάτων, σχεδιασμού ερευνών, διάκρισης εναλλακτικών ιδεών-λύσεων, διατύπωσης υποθέσεων, κατανόησης και κατασκευής μοντέλων, διατύπωσης συνεκτικών επιχειρημάτων, συζήτησης και αντιπαράθεσης ομοτίμων, κλπ. (Lin et al., 2004; Bell et al., 2010). Το συγκριτικό παιδαγωγικό της πλεονέκτημα έγκειται στο γεγονός, ότι ωθώντας τους μαθητές να οικοδομούν την γνώση ενεργά μέσω της έρευνας και της ανακάλυψης, συμβάλλει ουσιαστικά στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια ισχυρών γνωστικών, μεταγνωστικών, επικοινωνιακών και επιστημονικών δεξιοτήτων (Hu et al., 2008; Kind et al., 2011; Morton, 2012; Sun et al., 2014). Αν και η προσέγγιση της διερευνητικής μάθησης στις φυσικές επιστήμες αποτελεί μια διδακτική πρακτική που αποφέρει πολλαπλά οφέλη στους μαθητές, ταυτόχρονα εγείρει και σημαντικές προκλήσεις για τους εκπαιδευτικούς. Η αξιολόγηση των πολλαπλών διερευνητικών δεξιοτήτων που αναπτύσσουν οι μαθητές κατά τη διάρκεια εμπλοκής τους στα σενάρια μάθησης, αποτελεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα για τον εκπαιδευτικό, καθώς θα πρέπει να λάβει υπόψη του και να αποτιμήσει ένα ευρύ φάσμα δεδομένων. Η σύγχρονη βιβλιογραφία επισημαίνει ότι οι παραδοσιακές τεχνικές αξιολόγησης των μαθητών (διαγωνίσματα, τεστ) δεν επαρκούν να αποτιμήσουν αποδοτικά και σε βάθος τις ανώτερες δεξιότητες των μαθητών (Silva, 2008; Schwartz, & Arena, 2013). Η εφαρμογή-αξιοποίηση συνδυασμού μοντέρνων τεχνικών αξιολόγησης (π.χ. αξιολόγηση ομοτίμων, αυτο-αξιολόγηση, ρουμπρίκες αξιολόγησης, κλπ.) μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά τον εκπαιδευτικό να αποτιμήσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια και πληρότητα τις διερευνητικέ ...