Κατά την διδασκαλία της νεοελληνικής τέχνης στο μάθημα της Αισθητικής Αγωγής και της Ιστορίας της Τέχνης προτείνεται, με αφόρμηση την παρατήρηση της συγκεκριμένης εικόνας και με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού, να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές το ρεύμα της "ελληνικότητας" που αποτέλεσε μια θεμελιώδη έννοια για την γενιά του '30 και τους εκπροσώπους της. Οι σπουδές του Χατζηκυριάκου-Γκίκα πάνω σε αρχαιοελληνικά γλυπτά επιτρέπουν την συνειδητοποίηση της έννοιας αυτής. Κατ' επέκταση, οι μαθητές μπορούν να αναφερθούν στην ευρωπαϊκή τέχνη γενικότερα, τονίζοντας τον ρόλο της ελληνορωμαϊκής παράδοσης μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα. Οι ίδιοι θα μπορούσαν να ασκηθούν σε παρόμοιες σπουδές από φωτογραφίες, εκμαγεία ή τα ίδια τα αρχαία γλυπτά κατά τις εκπαιδευτικές επισκέψεις σε μουσεία.