Η επιτυχημένη διδακτική παρέμβαση προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή του μαθητή και απέχει από την καθιερωμένη σχολική πρακτική που μένει αγκιστρωμένη στην τακτική της «μετάδοσης» γνώσης που προσφέρεται έτοιμη και δε συνδέεται με τις εμπειρίες του μαθητή. Η κριτική απέναντι στην παραδοσιακή άποψη διαμόρφωσε νέες τάσεις στη διδακτική με αποτέλεσμα η εκτεταμένη αφήγηση της Ιστορίας από τον εκπαιδευτικό, να δώσει τη θέση της σε δραστηριότητες που προϋποθέτουν ο μαθητής να μην απομνημονεύει απλά πληροφορίες και γεγονότα, αλλά μεταξύ άλλων να αυτενεργεί κατά τη μελέτη του δοσμένου ιστορικού υλικού. Για το σκοπό αυτό επιλέξαμε μια χαρακτηριστική παιδαγωγική προσέγγιση η οποία αξιοποιεί τις αρχές της Κοινωνικό-γνωστικής Θεωρίας Μάθησης (Constructivism) και συγκεκριμένα τη Διερευνητική Μέθοδο που εισάγει την επιστημονική έρευνα στη σχολική πράξη, καθώς οι μαθητές καλούνται αφού οργανώσουν τα δεδομένα, να αναφέρουν τις δικές τους ερμηνείες και επεξηγήσεις. Η δόμηση ενός μοντέλου διδασκαλίας με διερεύνηση ακολουθεί πέντε φάσεις: Έκθεση Προβληματισμού-Κινητοποίηση Μαθητών, Συγκέντρωση Δεδομένων-Επεξεργασία Υλικού, Οργάνωση-Διατύπωση Συμπερασμάτων, Ανάλυση Ερευνητικής Διαδικασίας-Εφαρμογή και Αξιολόγηση.