«Στο κέντρο ο Ιωσήφ ακροπατά, σχεδόν υπερίπταται! Οι πτυχές του ιματίου του υποδηλώνουν κίνηση. Το πρόσωπό του έχει ένταση, αφού είναι ο προστάτης της αγίας οικογένειας. Στο άκρο της απεικόνισης η Παναγία, επίσης προβληματισμένη, και ανάμεσά τους ο δωδεκαετής Ιησούς, ίσως μαλωμένος. Οι γονείς του κάθε χρόνο πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή του Πάσχα. Έτσι έκαναν και όταν ο Ιησούς ήταν δώδεκα ετών.» Η αέρινη κίνηση του Ιωσήφ είναι χαρακτηριστική της τεχνοτροπίας των ψηφιδωτών της Μονής της Χώρας και γενικότερα της Παλαιολόγειας Αναγέννησης, 200 χρόνια πριν από τον αναγεννησιακό ζωγράφο Ραφαήλ. Τέλος, τα τείχη και η πόλη της Ιερουσαλήμ (δεξιά στην εικόνα) περιορίζουν την προοπτική της, όπως όλα τα τυπικά βυζαντινά σκηνικά με τους λόφους και τα κάστρα. Έχετε δει αυτή τη σκηνή σε κάποιο ναό;