Στο μαθησιακό αντικείμενο γίνεται αντιληπτή η σχέση καλλιτέχνη – συλλέκτη, μια σχέση που δεν είναι μόνον οικονομική/επαγγελματική, αλλά περνά και σε επίπεδο προσωπικό. Εφόσον ο πίνακας αποτελεί μαθησιακό αντικείμενο εντός του μαθήματος των εικαστικών, μαζί με άλλα παρεμφερή μαθησιακά αντικείμενα, θα μπορούσε αφενός να συζητηθεί καλλιτεχνικά, αφετέρου να ‘εγείρει’ παρατηρήσεις πάνω στη σχέση ζωγράφου - εικονιζόμενου (στο έργο) συλλέκτη. Θα μπορούσε όμως να εξετασθεί ως μαθησιακό αντικείμενο και σε άλλα μαθήματα, όπως στη λογοτεχνία ή στη γλώσσα —ιδιαίτερα στην Έκθεση— όπου θα είχε ενδιαφέρον να διερευνηθούν οι ανθρώπινες σχέσεις ως προς τον τομέα της ‘διάδρασης’, δηλαδή της ‘αμοιβαιότητας’: της συναισθηματικής, της επαγγελματικής, της οικονομικής, της καλλιτεχνικής κοκ. Η συζήτηση θα μπορούσε να ενισχυθεί και με παιχνίδια ρόλων π.χ. κάποιος παίζει το ρόλο του συλλέκτη, κάποιος το ρόλο του ζωγράφου, ο διδάσκων κατευθύνει και συντονίζει το παιχνίδι προς όφελος του μαθήματος με ιδεοθύελλα. Η χρήση των Τεχνών στην απόκτηση της γνώσης είναι σπουδαία: ένα εικαστικό έργο μπορεί να μας δώσει πληροφορίες και γνώσεις πέραν του εικαστικού χώρου. Πρέπει να δίνουμε την ευκαιρία επίσης να ανακαλύπτουν οι μαθητές μας πόσο σημαντικός τρόπος έκφρασης είναι η Τέχνη. Αυτό μπορούν να το διαπιστώνουν όχι μόνον σχολιάζοντας ένα έργο Τέχνης αλλά και υποδυόμενοι ρόλους, υπηρετώντας δηλαδή μία άλλη Τέχνη.