Νύφη. Ελαιογραφία του Γιώργου Ρόρρη (1984) Η νύφη ντυμένη με το δαντελωτό, ατλαζένιο νυφικό της και ένα λευκό άνθινο στεφάνι στα μαλλιά στέκεται μπροστά από ένα τοίχο όπου είναι απλωμένο ένα επίσης λευκό και στιλπνό σεντόνι με άνθινα μοτίβα. Στα χέρια της, που προδίδουν μια βουβή, εσωτερική εγκατάλειψη, κρατάει ένα μπουκέτο με κόκκινα λουλούδια, ενώ η στάση η έκφραση και η διάθεσή της δεν συνάδουν με το ευχάριστο γεγονός της γαμήλιας τελετουργίας. Η νύφη μοιάζει σοβαρή, στοχαστική συγκρατημένη, εγκλωβισμένη στο ολόλευκο νυφικό της φόρεμα δεν προδίδει τα πραγματικά συναισθήματά της υπονοεί ωστόσο εκπλήξεις που δεν συνάδουν με το εκτυφλωτικό φως. Το φωτεινό κρεσέντο του λευκού με μόνη παραφωνία το κόκκινο της ανθοδέσμης και το σκούρο καφέ, σχεδόν μαύρο, της κόμης, ο διάλογος με το φως, η στιλπνότητα των υφασμάτων και, η εκλεπτυσμένη απόδοση της υφής επιτρέπει στο βλέμμα ένα γοητευτικό ταξίδι εξερεύνησης της μορφής που η στάση, το βλέμμα και η έκφρασή της παραπέμπουν σε μια βουβή εξομολόγηση.